Katari bën thirrje për “veprim urgjent ndërkombëtar” për të parandaluar sulmin izraelit në Rafah 08/05 22:45
Letizia Battaglia ishte e bindur që një ditë ajo do të vritej. Ose më keq. Ajo dinte më mirë se shumë të tjerë për mënyrat e tmerrshme me të cilat viktimat mafioze u brutalizuan dhe u degraduan.
Madje, as kërcënimet me vdekje nuk mungonin – ato vinin në formën e thirrjeve telefonike dhe letrave anonime.
Por ajo vazhdoi, duke dokumentuar krimet më të tmerrshme të mafies përmes fotografisë për gati 20 vjet, duke refuzuar të ishte e frikësuar, thuhet në një shkrim të Sky News, përcjell Telegrafi.
Veç kësaj, disa nga imazhet e saj u përdorën më vonë si prova në seancat gjyqësore.
Tani 84 vjeçe, fotografja e parë në Itali është subjekt i filmit të ri dokumentar të regjisores Kim Longinotto, “Shooting The Mafia”, i cili tregon realitetet e shëmtuara të jetës nën bandën famëkeqe Corleonesi.
“Vrasja e parë, nuk të largohet nga mendja kurrë”, i thotë Battaglia kamerës, duke kujtuar trupin e parë të vdekur që ka parë ndonjëherë, vetëm tre ditë në punën e saj për një gazetë në Palermo.
Battaglia kujton pamjet, erën, si u trondit para trupit të kufomës.
Ajo që ajo nuk e dinte në atë kohë ishte se kjo do të ishte e para viktimë, nga qindra trupa – dhe fillimi i një “një arkivi gjakderdhjesh”.
Në kontrast me portrete të shkëlqyera, të magjepsura që shohim në ekranin e madh, “Shooting The Mafia” paraqet fotografi të vrasjeve kaq të tmerrshme.
Kufomat pa jetë, vuajtjet e ngjitura në fytyrat e familjeve të lëna pas; Battaglia i dokumentoi të gjitha.
Një në veçanti është e vështirë të fshihet nga kujtesa: një djalë i vogël, me fytyrë poshtë në një pikë karburanti në një pishinë gjaku; një dëshmitar i vrasjes së babait të tij, ai ishte qëlluar nga pas në afërsi.
Battaglia kurrë nuk e kishte lejuar askënd të shihte atë foto më parë, thotë Longinotto për Sky News
Shumë pamje të rënda kishte aty dhe është një imazh që tregon me të vërtetë se sa larg është në gjendje të shkonte mafia, sipas Telegrafit.
Longinotto, që ka bërë një emër për veten duke dokumentuar rebelët dhe të jashtmit, thotë se Battaglia ishte një histori që ajo duhej të tregonte.
“Çdo gjë që ajo bën ka të bëjë me thyerjen e konventave, ajo nuk duket se i përmbahet asnjë prej rregullave. Dhe guximi që ajo kishte. Kur mendoni se ajo thjesht kishte një aparat fotografik – ajo nuk kishte truproja, nuk kishte asgjë”.
Shkalla e brutalitetit dhe fuqisë së mafies në vitet 1970, ’80 dhe në fillim të viteve ’90 zbulohet përmes pamjeve të rralla dhe fotografive personale të Battaglia – nga një arkiv me rreth 600,000 fotosh – dhe kujtimet e saj.
Vetë Battaglia i referohet imazheve që ajo mori ndër vite si “një arkiv gjakderdhjesh”.
Nuk ka asgjë magjepsëse për realitetin e jetës mafioze, thotë se ka mësuar nga këto, Longinotto.
Organet e hedhura midis kufomave të deleve dhe tretura në acid; kaktusë dhe shkëmbinj të vendosur në gojën e viktimave, një fëmijë i mbajtur në robëri dhe qëllohej në pjesën e pasme të kokës, pa një mendim të dytë.
Për Battaglia, fotografimi i mafies u bë misioni i saj i jetës, thotë Longinotto. “Ishte si një: ‘Unë do të tregoj botës se çfarë bëjnë këta njerëz’”.
Ndërsa përshkruan skena të tmerrshme dhe emocione të dhimbshme, Battaglia është një fotografe e talentuar, fotografitë e së cilës e estetizojnë tragjedinë.
Në dokumentar, ajo tregon se si e urren faktin që njerëzit mund të shohin bukurinë në imazhe.
Në një nga rrëfimet e saj ajo tregon se si më 23 maj 1992, gjyqtari Giovanni Falcone, i cili kishte kaluar pjesën më të madhe të jetës së tij të rritur duke u përpjekur të rrëzonte fuqinë e mafies, u vra nga shpërthim me bombë.
Pasi ishte një shok i Battaglia, ajo nuk mund ta sillte veten për të bërë fotografinë në vendin e ngjarjes.
“Ai ishte një mik i dashur dhe ajo e donte atë”, thotë Longinotto. “E megjithatë ajo ishte atje për të bërë fotografi. Ajo thotë “Më mungojnë fotot që nuk i bëra”.
Falcone i kishte thënë Battaglias pas kërcënimeve me vdekje që ajo mori, se ajo duhej të ndalonte punën e saj dhe të largohej nga Sicilia.
“Por ajo shkoi në shtëpi dhe mendoi: ‘Mirë, ju nuk e keni lënë punën tuaj, Falcone. Dhe kështu nuk duhet të iki’”.
Por çfarë bën përshtypje në gjithë këtë histori është fakti se Battaglia ishte një grua dhe nëse mafia do ta kishte dashur me të vërtetë të vdekur, ajo do të vdiste!
A ishte ajo “meritore” që ata të gëzonin nivelin e ngritur të famës, përmes fotove të saj?
“Unë kam pyetur veten pse ajo nuk u vra, sepse do të ishte gjëja më e lehtë në botë. Por po, ata e deshën absolutisht famën. Gjithnjë e më shumë, fotografitë e saj u futën në faqen e parë”, thotë Longinotto.
Longinotto mund të jetë një krijuese dokumentaresh, por ajo thotë se është e sigurt që mund të ketë hapësirë për ta vendosur historinë e Battaglias edhe në ekranin e madh të filmit.
Top Channel
