Si rrjedhojë, Bogdanasi e kishte për zemër parkun Grutas, duke pranuar se “veprat në atë park ishin skulpturat më të mira të asaj kohe”. Pavarësisht shqetësimeve të tjera, si për shembull për pagesën që duhej bënin njerëzit për ta vizituar, apo elemente të tjera që i përçmonte, ai mendonte se ky vend, si park, kishte vlera fisnike.