Në Tropojë, mes qindra sfidave të përditshme, ka histori që shqetësojnë dhe prekin thellë zemrën e çdo qytetari.
Luçe Sadik Memaj, 66 vjeçe, ka sjellë në jetë dhjetë fëmijë, dy prej të cilëve, fatkeqësisht, humbën jetën nga varfëria. Tetë të tjerët ajo i rriti me shumë mundim, duke u mbështetur në ndihmën e organizatave humanitare dhe fetare.
Pas ndarjes nga bashkëshorti, drama e Luçes u shtua. Të rritur, fëmijët e saj, të gjithë mbi 25 vjeç, e kanë braktisur. Prej më shumë se një viti, asnjë prej tyre nuk e kontakton më.
Luçe ka punuar vetëm pesë vite në kooperativë dhe nuk përfiton pension pleqërie.
Ajo jeton në një dhomë 2×2, e dhënë nga bashkia në godinën e të pastrehëve, dhe merr vetëm 3 mijë lekë ndihmë sociale në muaj – një shumë që nuk mjafton as për bukën e gojës.
Për të siguruar ushqim, shpesh del e lyp në dyqanet e qytetit, duke ruajtur bukën për ditët që nuk ka çfarë të hajë.
Një histori dhimbjeje dhe braktisjeje që kërkon reagim dhe ndihmë nga shoqëria. Por ne nuk duhet ta harrojmë Luçen.
Top Channel
