Champions League, Atalanta-Chelsea është ndeshja e…Luca Percassi 09/12 13:30
Ish-portieri i Romës jeton në Florida dhe është kontraktor ndërtimi: “Spalletti është gjeni, ndërsa unë nuk kam pasur kurrë një marrëdhënie me Ranierin.”
Sytë e tij ndriçojnë kur përmend Koloseun. “Ishte gjëja e parë që pashë kur mbërrita në Romë. Mbeta pa fjalë.” Alexander Marangon Doni përgjigjet nga Shtetet e Bashkuara, ku jeton prej vitesh. Ai u zhvendos në Orlando me familjen e tij dhe ndërtoi një perandori të vërtetë: ndërtesa, shtëpi, qendra tregtare. Kompania e tij quhet “D32 invest”, si numri që mbante midis shtyllave. Në fakt, kur i flet për futbollin, ai ndriçohet. “Nuk e ndjek shumë më, por jam ende tifoz i Romës.” Doni ishte portieri i Romës për gjashtë sezone, 150 paraqitje nga viti 2005 deri në vitin 2011 dhe kur flet për këtë, duket se i rijeton ato emocione. Mund ta shihni në fytyrën e tij. “Spalletti është trajneri më i mirë që kam pasur ndonjëherë, kaq shumë të qeshura me Tottin dhe De Rossin. Sa i përket Ranierit, është më mirë ta lini të qetë…”
Doni, le të fillojmë me të tashmen. Çfarë po bëni sot?
Pas futbollit, studiova shumë dhe hapa një sërë biznesesh. Kam jetuar në Florida që nga viti 2017, por udhëtoj në të gjithë botën. Gjithashtu zotëroj një qendër sportive të lidhur me akademinë e futbollit të Romës, një palestër, një agjenci menaxhimi atletësh dhe disa biznese të pasurive të paluajtshme. Kemi ndërtuar mbi tre mijë shtëpi. Plus, madje hapa një park argëtimi me ish-partnerin tim Fabio Simplicio.
U tha se vitin e kaluar ai ishte afër blerjes së Brescias. Sa të vërteta ka në këtë?
“Po, negociatat kishin filluar. Isha pjesë e një grupi investimesh dhe më pëlqeu shumë ideja. Por kishte disa dinamika të brendshme që na çuan të mos e mbyllnim marrëveshjen. Është për të ardhur keq.”
A po planifikoni të blini kompani të tjera?
“Me fondin, kam negociuar blerjen e klubeve në Portugali, Brazil dhe Itali. Disa marrëveshje kanë shkuar mirë dhe shpresojmë se do të ketë mundësi për më shumë në të ardhmen. Ndoshta edhe në Itali…”
Le të kalojmë te kujtimet. Kur përmend Romën, shikimi i tij ndryshon. Kujton gjithçka me zemër?
“E konsideroj shtëpinë time. U dashurova me qytetin sapo pashë Koloseun. Pastaj Romën, tifozët, Olimpicon. Një ëndërr.”
Spalletti e aktivizoi për herë të parë në një derbi. Një pagëzim zjarri.
“Ishte 23 tetor 2005, barazuam 1-1. Nuk kisha luajtur kurrë më parë në ligë, ishte e pabesueshme të debutoja në një ndeshje të tillë. Isha 26 vjeç dhe gjithçka që kisha arritur deri në atë pikë më kaloi para syve.”
Pastaj pati një ndjesi të mrekullueshme me Spallettin. A ishte më e mira që ke pasur ndonjëherë?
“Po. Një gjeni. Luciano është një person i sinqertë dhe i drejtpërdrejtë. Ai t’i thotë gjërat ballë për ballë. Ishte më mirë të mos e zemëroje, mund të të kishte qëlluar me shuplakë. Kur bërtiste, i bënte muret e Trigorias të dridheshin…”
Megjithatë, u argëtove në ato vite…
“Sigurisht. Kishim një grup të shkëlqyer, të përbërë nga shumë brazilianë. Ne ende flasim shpesh; janë miqësi që i mban me vete për gjithë jetën. Diçka ndodhte çdo ditë në dhomën e zhveshjes. Sa shumë qeshnim me Tottin dhe De Rossin.”
Një anekdotë me kapitenin?
Francesco ishte një fenomen, brenda dhe jashtë fushës. Vetëm një shikim mjaftonte për të na ngjallur besim. Ai është një brazilian në të brendshmen e tij, ai ka lëvizje që i kam parë vetëm tek Ronaldinho dhe Kaka, me të cilët kam luajtur për ekipin kombëtar, t’i realizojnë. Por pastaj dilnim dhe ishte një shfaqje e vazhdueshme. Një mbrëmje, ai i ofroi një kamerieri një mijë euro që të vinte pranë tavolinave, të hidhej në pishinë me të brendshme dhe të bërtiste si Tarzani, duke rrahur gjoksin. Ende më bën të qesh kur e mendoj.
Nga një këndvështrim personal, megjithatë, në Romë përjetuat një mjedis të veçantë…
Është një vend i mrekullueshëm, por ka të metat e veta. Për shembull, radioja. Gjatë viteve, kam dëgjuar kaq shumë gjëra të pavërteta për mua: thanë se shkaktova probleme në dhomën e zhveshjes, se doja të largohesha, se nuk isha një profesionist serioz. Të gjitha budallallëqe. Për fat të mirë, mund të mbështetesha te një ekip i mrekullueshëm që më mbështeti gjithmonë. De Rossi e tha këtë në një intervistë. Ai na kërkoi të ndalonim së shpikuri histori të rreme…”
Kemi lexuar shumë edhe për Ranierin…
“Do të preferoja të mos flas për këtë, nuk kam shumë për të thënë. Ishte një sezon i vështirë për mua, nuk luajta shumë. Megjithatë, unë dhe trajneri nuk patëm kurrë një marrëdhënie të vërtetë.”
A u bë shkak vajtja në kombëtare ndërkohë që trajneri ju kërkoi të qëndronit në Trigoria për trajtim?
“Isha mirë dhe nuk kisha ndërmend ta refuzoja thirrjen për në kombëtare: Kupa e Botës ishte në verë. U ktheva dhe askush nuk më kushtoi më vëmendje. Isha portieri i katërt, stërvitesha veçmas. Nuk më dhanë kurrë një shpjegim.”
A është e vërtetë që ishit afër Juventusit?
“Po, dy herë. Një herë pas vitit tim të parë në Itali dhe një herë pas kohës sime te Liverpool. Bardhezinjtë po kërkonin një zëvendësues për Buffon, unë do të kisha shkuar atje për të garuar për një vend. Në vitin 2006, Barcelona, me Eto’o dhe Messi, gjithashtu më donte. Isha një nga portierët më të mirë të Brazilit, kështu që është e kuptueshme që klubet e mëdha evropiane më ndiqnin. Por gjithmonë kam dashur të luaj dhe isha vërtet i lumtur në Romë.”
A të ndodh të kthehesh?
“Më pak nga sa do të doja. Vëllai im Joao jeton atje, si dhe motra ime. Do të kthehesha përsëri për një karbonara të bërë siç duhet. Jam shumë i lidhur me qytetin dhe njerëzit e tij; kam kujtime fantastike.”
Cila është marrëdhënia juaj me futbollin sot? Ju u detyruat të hiqni dorë për shkak të një problemi me zemrën.
“Me kalimin e kohës, gjërat ndryshuan. U detyrova të ndaloja për shkak të një problemi me zemrën, arrest kardiak dhe pothuajse vdiqa. Pastaj fillova të luaja përsëri me Botafogon në vitin 2014, por pas një sezoni më duhej të ndaloja përsëri. Ishte e tmerrshme. Mbaj mend që për një kohë isha plotësisht në hije, nuk shikoja asnjë ndeshje; në fakt, sapo shihja futboll në televizor, ndërroja kanalin. Sot nuk e ndjek shumë ekipin, por gjithmonë do të jem një tifoz i Verdhekuqëve.”
A do të riktheheshit në futboll?
“Kurrë mos thuaj kurrë në jetë. Ndoshta do ta bëj si investitor, kush e di…”
Top Channel
