Në botën magjike të Premier Ligës, përtej spektaklit, ritmit të çmendur të ndeshjeve dhe atmosferës unike, një nga komponentët kryesorë të çdo sezoni është mjedisi ekonomik i garës.
Liga më fitimprurëse në botë është përpjekur prej vitesh të gjejë formulën ideale për të ndihmuar mbijetesën e klubeve, pasi në një moment të caktuar të gjitha paratë e shpenzuara nga ekipet ishin të humbura.
Dhe është e mundur që edhe ky problem në fillimet e tij gjeti një zgjidhje në botën gjithashtu magjike të NBA-së, me zbatimin e kufirit të pagave!
Që nga sezoni 2013-2014, Premier League ka zbatuar “Rregullat e Përfitueshmërisë dhe Qëndrueshmërisë”, të cilat janë kuadri financiar që rregullon shpenzimet dhe të ardhurat e klubeve, me qëllim sigurimin e stabilitetit financiar dhe shmangien e konkurrencës së padrejtë.
Sipas këtij kuadri, ekipet lejohen të kenë humbje totale deri në 105 milionë stërlina gjatë një periudhe trevjeçare, me kusht që pronari i tyre të mund të mbulojë një pjesë të këtyre humbjeve me kapital, jo me borxh.
Në rast të shkeljes së Rregullave të Kostos së Skuadrës (PSR), Premier League mund të vendosë zbritje pikësh (siç ka ndodhur në shumë raste), gjoba financiare dhe kufizime transferimesh ose kontrolle shpenzimesh.
Rregullat e PSR në përgjithësi janë kritikuar për vështirësi në zbatimin e tyre dhe mungesën e proporcionalitetit, pasi ekipet më të vogla me më pak të ardhura nuk mund të shpenzojnë aq sa ekipet më të mëdha, ndërsa klubet kanë votuar për t’i zëvendësuar ato me Raportin e Kostos së Skuadrës, por kjo nuk ka ndodhur ende.
Rregullat e Kostos së Skuadrës teorikisht e kufizojnë drejtpërdrejt përqindjen e të ardhurave që një ekip mund të shpenzojë për paga, transferime dhe tarifa menaxheriale, duke e kufizuar këtë deri në 85% të të ardhurave të secilit klub, por ndëshkimet janë kryesisht gjoba dhe kufizime në transferimet e ardhshme.
Kjo ka shkaktuar mjaft trazira, pasi besohej se klubet e mëdha do ta shkelnin vazhdimisht dhe do të paguanin gjobat pa probleme.
Kjo është arsyeja pse Premier League po e shqyrton seriozisht mundësinë e futjes së një lloj kufiri pagash në të njëjtën kohë me SCR-në, i cili është quajtur “Top to Bottom Anchor” (në një përkthim të thjeshtë “Mbështetje nga lart poshtë”).
Rregullorja e propozuar do të ketë një votim vendimtar nëse do të zbatohet apo jo, më 21 nëntor. Kjo rregullore vendos kufizime shumë më të rrepta, pasi kufizon shpenzimet e secilës skuadër jo bazuar në të ardhurat e veta (85% ishin në SCR), por deri në pesë herë shumën e të ardhurave (nga të drejtat televizive dhe paratë e përfituara nga sponsorët apo shitja e biletave) të skuadrës që përfundon sezonin në vendin e fundit.
Gjobat do të jenë në rritje, ku shkelja e parë e limitit do të ndëshkohet me një zbritje prej gjashtë pikësh, ndërsa për çdo tejkalim shtesë prej 6.5 milionë stërlinash do të zbritet një pikë shtesë.
Klubet e mëdha sigurisht që janë kundër kësaj mase, duke përmendur si justifikim kryesor se yjet e mëdhenj nuk do të jenë në gjendje të kenë kontratat fitimprurëse që gëzojnë aktualisht dhe do të zgjedhin destinacione të tjera (p.sh. Arabinë Saudite), ndërsa sindikata e lojtarëve (PFA) është gjithashtu një aleate, pasi beson se të vetmit që përfitojnë janë pronarët, pasi kostot e pagave do të jenë të kufizuara dhe humbësit e mëdhenj janë lojtarët.
Sipas të dhënave nga sezoni 2023/24, nëse masa do të zbatohej menjëherë, atëherë limiti maksimal që mund të arrinin shpenzimet e një ekipi për paga dhe shpenzime për transferime do të ishte rreth 550 milionë paund, dhe shumë do ta shkelnin atë.
Top Channel
