Rama përgjegjës edhe për Diellën, Berisha: Dekreti i Begajt, anti-kushtetues 13/09 15:03
Ish-mbrojtësi tregon tragjedinë e shmangur që e përfshiu ditën e ditëlindjes së tij: “Një shock i vështirë për t’u kaluar, fizikisht dhe psikologjikisht. Chivu një prej nesh, krenari ta shohim në drejtimin e Interit”.
Edhe vetëm fakti që mund të shqiptojë ato dy fjalë të lidhura me një vizë, Juve-Inter, është jetë për Lucion. Ish-mbrojtësi brazilian, sot 47 vjeç, gur themeli i murit zikaltër në sezonin e Tripletës dhe kalimtar i rastësishëm në një vit bardhezi, katër muaj më parë rrezikoi jetën në një aksident në shtëpi: një oxhak ekologjik shpërtheu dhe i shkaktoi djegie në 18% të trupit, duke e detyruar të qëndronte 20 ditë në spital mes terapisë intensive dhe ndërhyrjeve të vështira. “Jam ende këtu për ta treguar,” thotë ai në telefon. “Zoti më dha një pjesë të dytë të ndeshjes: do të duhet kohë për të kapërcyer shock-un, sidomos në mendje.”
Si je tani?
“Do të duhen edhe disa muaj përpara se të kthehem 100%, por mund të them që më e keqja ka kaluar. Shtrimi ishte gjëja më e rëndë, një traumë e vërtetë. Djegiet janë një lloj dëmtimi shumë i vështirë për t’u përballuar, si fizikisht ashtu edhe psikologjikisht. Vazhdon ende trajtimi i lëkurës, që është i gjatë, por po përmirësohem“.
Çfarë kujton nga aksidenti?
“Ndodhi papritur, ndërsa po haja darkë në shtëpinë e miqve, pak pasi kisha festuar 47-vjetorin më 8 maj. Në një moment oxhaku ishte fikur, dhe fatkeqësisht një mik, duke u përpjekur të ringjallte zjarrin, hodhi sipër një bidon me alkool dhe aty ndodhi shpërthimi. Mbaj mend vetëm flakët në fytyrë, në krahë dhe në këmbë. Gruaja ime nuk u lëndua dhe në atë moment u hodha në pishinë. U transferova nga Brasilia në Rio Grande do Sul më 21 maj, dhe mbaj mend mirë vështirësinë për të fjetur prej dhimbjes. Nuk kisha kaluar kurrë kaq shumë kohë në spital, operacionet ishin të nevojshme për të hequr inde dhe për të bërë mjekime të veçanta. Në këtë pikë do të doja të jepja edhe një mesazh, mundem?”.
Po.
“Ajo që më ndodhi duhet të na kujtojë sa e rëndësishme është të kujdesemi për veten dhe për të tjerët. Kam përjetuar diçka që nuk e kisha imagjinuar kurrë, por mësova që ndonjëherë mjafton pak për të shmangur tragjeditë: kujdes, qartësi, gjeste të thjeshta. Kujdesuni për veten, mbrohuni: ia vlen. Por për fat tani kam… Interin“.
Saktë, si është skuadra?
“Edhe këtu të nisim nga traumat… Të përtypësh fundin e sezonit të kaluar është e vështirë, por gjithçka nis prej aty. Dëshira për t’u rikthyer do të jetë vendimtare, sidomos duke menduar për humbjen e rëndë të vitit të kaluar“.
Çfarë përshtypje ju bën ish-shoku juaj Chivu?
“Duket sikur ka qenë aty gjithmonë! Të mendosh që 15 vite pas Tripletës një prej nesh drejton skuadrën është një krenari. Kur mendoj për të, më kujtohet mbrojtja jonë e madhe, dëshira jonë për të ndihmuar njëri-tjetrin që mund të jetë frymëzim edhe tani. Më vjen ndërmend nata me Barcelonën: ende bëjmë shaka për autobusin e parkuar para portës, për të më motivuar dhe për të thyer tensionin Cristian më tha se do t’ia shfrynim topin Messit. Dhe ashtu ndodhi. Tani do të duhet të tregojë në fushë aftësi dhe kompetencë, por si mbrojtës, ideja e tij e re e presingut më pëlqen“.
Cila është përparësia për ish-shokun tuaj?
“Të nisim nga lojtarët e mëdhenj që kanë mbetur: Lautaro dhe Thuram nuk i ka askush tjetër në Itali, edhe pse këtë herë me Bremer do të jetë një sfidë e bukur sepse do të kenë përballë një mbrojtës të jashtëzakonshëm që e ndryshon Juven më shumë se çdo blerje e re. Pastaj Calha, edhe pse kritikohet, është regjisori më i mirë i kampionatit dhe italianët e skuadrës, nga Barella te Dimarco, rrallë gabojnë. Megjithatë, për mua përparësia është të rregullohet mbrojtja…“.
Dhe si bëhet kjo?
“Shtimi i një lojtari kaq me përvojë si Akanji mund të ndihmojë shumë. Shumë gola të pësuar për një skuadër kaq të fortë janë problem, duhet të kesh kënaqësinë e markimit individual dhe të vuash për grupin. Nëse të gjithë tërheqin në të njëjtin drejtim, mund të bëhet një sezon ndryshe, me mundësi konkrete për të fituar trofe. Në Torino të mos pësosh gol është gjithmonë e vështirë, por Interi mund ta bëjë“.
Si e sheh brazilianin e ri me fanellën zikaltër?
“Shpresojmë ta shohim, fillimisht… Kam ndjekur paksa evolucionin e Luis Henrique në Ligue 1, që është një kampionat shumë fizik dhe i shpejtë: besoj se mund të sjellë cilësi dhe të shtojë diçka të rëndësishme për Interin. Një ndeshje e mbyllur ndaj Juves mund të ketë nevojë për pak çmenduri braziliane dhe driblim“.
Ta mbyllim me kujtime: cili është “derbi i Italisë” i jetës suaj?
“Çerekfinalet e Kupës së Italisë 2009-10, 2-1 me golin e parë nga Lucio. Një shtytje me majën e këmbës. Ajo çast më mbetet i gdhendur në mendje: për ndeshjen në vetvete dhe për gëzimin e momentit. Edhe pse në të vërtetë do të isha gëzuar shumë më tepër në fund të sezonit“.
Top Channel
