Gazetarja dhe folësja e lajmeve, Monika Stafa, ka kujtuar me anë të një postimi në rrjetet sociale Artur Zhejin, i cili u nda papritur nga jeta pasditen e kësaj të shtune pas një arresti kardiak.
Ajo ndau një intervistë që kishte kryer me Zhejin, duke e cilësuar si një njeri të kujdesshëm me një mendje të qëndisur bukur.
“ZHEJI, NJË MENDJE E QENDISUR BUKUR
Herën e fundit bëmë kështu, pa ngurrim një bisedë me disa pika shtruar para se të nisja xhirimet për dokumentarin e radhës që po përgatisja bashkë me Belen (Belina Budini) për një mik të tij, për të cilin në fund u habita që foli pa zili a ndonjë merak të hidhur.
Ishte një mik i hershëm, që cilësisht vura re se e çmonte. Të paktën ashtu mu duk, pa zë. Pa ndonjë tambur a tabore.
Dhe ashtu shpejt e shpejt… përfitova t’i merrja ca mendime si gazetar për një podcast që e kishte në plan ta realizonte; si mendimtar për çfarë po ndodhte rreth nesh, por dhe si prind i një biri dhe një gocë që përpiqej me intuitë e butësi t’i hynte në lëkurë pasioneve të tyre.
Natyrisht dhe si regjisor, që me sqimën e tij e lodhi operatorin të gjente këndin e duhur artistik për vete.
A jam veshur mirë, më pyeti me merak sa nuk i besoja veshëve… se ju të Top-it e keni zanat këtë punë. Kush merret me ju!! Po nuk dola mirë te ju, më mirë rri pa punë dhe qeshi.
Në fund më tha, paske ardhur me axhendë. S’di as vete si tu përgjigja. Unë nuk flas shumë… kalojmë tek pyetjet tani.
Cilat janë ato, bëri si nuk i mbante mend, ndërsa unë ndërkohë prej ditësh ja kisha nisur.
Ishte i vëmendshëm. Shumë i vëmendshëm dhe i kujdesshëm për çdo fjalë që do shprehte për mikun e tij të hershëm.
Pse je kaq në merak, e pyeta. Ti je njeri i lirë. Ai po ashtu. Nuk besoj se thotë gjë nëse shton diçka më shumë për jetën e tij artistike dhe si KM.
Jam i përgjegjshëm Monika dhe çdo kush po të ishte, do kisha të njëjtën përgjegjësi.
Aty kuptova se ishte krejt një Zheji tjetër nga jeta prej bohemi që hiqej. Më poshtë biseda – dialog për mikun e tij”, shkruan Stafa.
Më poshtë, ajo ndan gjithashtu dhe intervistën e fundit ekskluzive të kryer me Zhejin.
EXCLUSIVE
Monika: Si e karakterizon Ramen në figurën artistike të tij?
Artur ZHEJI: Ne duhet të kemi parasysh që Rama ka qenë dhe mbetet një gazetar në tentativë, e para. E dyta, shkruan mirë, nuk shkruan gjithmonë këndshëm, porse është i hidhur.
Dhe e ndjen veten shpesh herë në konkurrencë me shkrimet e të tjerëve. Çfarë dua të them me këtë? Dua të them se nëse një gjë nuk i pëlqen në përmbajtje, e sulmon në stil.
Pra, ka ndërtuar politikanin polemist me gazetarinë dhe me mediat.
Zakonisht kjo është bërë gjithmonë e më tepër një trend i politikanëve i këtyre gjeneratave të fundit, i cili nuk rri pasiv ndaj medias, por është aktiv dhe madje luftarak me gazetarët. Kjo gjë i ka dhënë sukses.
Jo çdo lloj artisti mund të bëjë këtë që bën Rama, piktori po. Pse e them këtë? E them sepse piktorët nuk e analizojnë mendimin pa e parë mendimin. Duket absurd kjo që thashë unë që të shohësh mendimin, por kanë aftësinë që ta tjetërsojnë mendimin në telajo.
Pra, shohin tablon e asaj analize që ne bëjmë me fjalë. Duke parë të tillë, ata e amplifikojnë gjithë efektet dhe defektet e tablosë. Pra shohin shumë më tepër, kanë një optikë tjetër. Dhe papritur e pakujtuar, njerëzit e tjerë që nuk e kanë optikën e deformuar, por që shohin më thellë të piktorit, ndihen të befasuar se si i doli në pusi apo i doli në shteg. Po e ilustroj më thjesht se ndoshta e komplikova.
Një situatë politike ai e zgjidh si një tablo. Pra, në radhë të parë merr linjat kryesore të dinamikës të kuadrit, dhe pastaj merret me filigramën dhe detajet. Tek detajet fiton gjithmonë betejën.
Monika: Si mund të ma sjellësh në përfytyrim? Çfarë artisti është ai?
Artur Zheji: Unë e njoh prej shumë vitesh, në marrëdhënie private dhe si politikan, është një njeri i cili e njeh mirë artin e të dëgjuarit dhe artin e asimilimit të vlerave përreth. Pra, kur ishte i ri, rrinte gjithmonë me njerëz shumë të rëndësishëm, me piktorë, me njerëz alternativë, me njerëz që jo çdo kush rrinte dot. Dhe vazhdimisht i merrte atyre gjërat më specifike. Pra për të gatuar atë supën e vet të ekzistencës, të personalitetit të tij, ka marrë shumë enzima, ka marrë shumë përbërës dhe ka nxjerrë një gjë të vetme, një shije të vetën.
Them që ka kuptuar pastaj sidomos qëndrimin e parisë dhe në vende të tjera, që komunikimi është shumë i rëndësishëm. Sepse të ekzistosh do të thotë të perceptohesh, nuk do të thotë thjesht të jesh. Ka njerëz të cilët kanë vlera shumë të mëdha por nuk kanë aftësi të perceptohen nga shumica, dhe ngelen sikur nuk ekzistojnë.
Hannah Arendt zakonisht këtë e ka për sistemet totalitare, ka qenë një nga studiueset më të mëdha.
Është një politikan pararendës që është harruar tashmë, i cili quhet Trocki. Trocki ka qenë krahu i djathtë i Leninit dhe bashkë me Leninin bëri një ndryshim epokal. Ai kishte një tezë që ishte e vetja, jo e Leninit, quhej “Revolucioni permanent”. Pra që revolucioni të fitojë, ai duhet të jetë përditë, mëngjes-drekë-darkë, 24 orë. Më vonë kompanitë e mëdha multinacionale e shndërruan këtë tezë në një tezë tjetër që është më afër kohëve tona, domethënë “performancë permanente”. Pra është e njëjta gjë. Të jemi ‘In’, të jemi në linjën e parë çdo ditë, në çdo gjë, në çdo fushë. Dhe zotëria në fjalë e ka absorbuar këtë dhe e ushtron.
Monika: Çfarë është kjo marrëdhënie që ka ai me mediat?
Z. Zheji: Ai është algoritëm, në momentin që shtyp këtë tastierë impostimi, e ke të detyrueshme të dalësh gjithandej. Rama në bërthamën e tij është shumë i ndrojtur. Por ka pasur mundësinë të ushtrohet, të bëjë palestrën e komunikimit. E ka bërë me vullnet, jo me natyrë.
Monika: Çfarë do të thotë kjo?
Artur Zheji: Të ekzistosh, nuk do të thotë të jesh. Do të thotë të lexohesh, të shihesh, të shijohesh, të urrehesh. Por në momentin që harrohesh, është më mirë të të urrejnë se të harrohesh. Në këtë kohë që jemi ne sot, interaktiviteti i publikut me personazhe politikë është jeta e tij. Është njësoj si një bimë e cila nuk vaditet. Njeriu politik i kohëve moderne vaditet vetëm kur të tjerët flasin për të, mirë apo keq.
Monika: I kaloi kufijtë e një politikani brenda vendit. Ka shkuar deri në planin ndërkombëtar… askush nuk kishte arritur deri më sot në këto parametra…
Artur Zheji: Këtë le ta thonë dashamirësit e tij të mëdhenj, por unë nuk bëj pjesë në ta.
Mendoj që ai ka kuptuar, si politikanët inteligjentë kuptojnë, që politika e brendshme në një vend të shumë të vogël siç është Shqipëria, është më së shumti politikë e jashtme. Historia na ka treguar që shumë liderë janë shitur apo janë shtirur, duke filluar nga Hoxha apo nga Ahmet Zogu, nuk kanë qenë prodhim i lagjes, as prodhim i fshatit, nuk kanë qenë një brumë i vendit, nuk kanë qenë një domate vendi, janë kryesisht importi. Që do të thotë importohen influencat.
Rama ka kuptuar që të jesh jetëgjatë në pushtet, duhet të dish të ndërtojësh një raport influencash me aktorët më të mëdhenj gjeopolitikë të oksidentit, sepse ne jemi në oksident. Pra, nga të dish të përfitosh, tek lideri global, duhet të jesh shumë fans i Ramës që ta thuash këtë. Por dhe Rama vetë e di që nuk është kështu.
Monika: Mos e ndihmoi koha? A çfarë tjetër? Kushtet tona në raport me gjeopolitikën?
Artur Zheji: Shqipëria është bërë atraktive, kjo është gjë tjetër. Pra që të shndërrosh një vend ku therej mishi në rrugë dhe karrocat mbeteshin dhe bllokonin trafikun, në një vend modern, ky është një zhvillim sepse edhe shqiptarët janë një popull ambicioz, të gjithë bashkë. Dhe Rama ka ditur të joshi ambicien e shqiptarëve, sidomos në nivele imperitoriale, këto biznesmenët që ulen aty bisedojnë, mund të pijnë edhe një gotë dhe thonë “unë do bëj kullën më të madhe në Ballkan”, “unë do bëj gjënë më luksoze.” Është një sërfist që ka lundruar në kreshtën e ambicies së një grupi njerëzish, të cilët identifikohen me ambicien e tyre.
Monika: A duhet të influencojë portreti i tij kaq shumëdimensional tek arti apo kultura?
Artur Zheji: Nuk besoj se është kështu. Mendoj që është ekonomia e tregut, pra ne akoma jetojmë në kapitalizëm primitiv dhe sigurisht ata të cilët ngarkohen për të bërë çështje të arsimit apo të kulturës, me thënë të drejtën nuk kanë ndonjë vepër që ta kenë miratuar për të qenë aty, pra, janë shumë politikë. Nëse Rama do të dinte të ndryshonte regjistrat nga ministra politikë në profesionistë, atëherë do të ndodhte ky ndryshim.
Top Channel
