Analiza e The Times/ Rusia po lufton për ta zhdukur Ukrainën, shkëmbimi i territoreve nuk do t’i japë fund luftës

Para samitit të presidentit Putin dhe presidentit Trump në Alaska, e para duket se i ka shpëtuar kontrollit të Ukrainës, ndërsa e dyta, nëse udhëheqësi rus ia del mbanë, ka pak shanse të bëhet realitet.

Edhe nëse Zelensky pranon kërkesat e pritura të Putinit për të lëshuar tokë, diçka që është e ndaluar nga kushtetuta e Ukrainës, nuk ka indikacione se udhëheqësi rus do të jetë i kënaqur me fitime të kufizuara territoriale.

Putin nuk ka bërë luftë për më shumë se tre vjet për të pushtuar vetëm minierat e qymyrit të Ukrainës lindore dhe “pronën e saj bregdetare”, siç i përshkroi Trump zonat e pushtuara nga Rusia përgjatë Detit të Zi dhe Detit Azov. Ndërsa makina e propagandës së Kremlinit do të ishte në gjendje t’i paraqiste fitime të tilla relativisht modeste si një fitore të lavdishme për popullin e Rusisë, Putini nuk do të ishte në gjendje ta mashtronte veten.

Siç e kanë bërë të qartë në shumë raste ish-oficeri i KGB-së dhe aleatët e tij në Moskë, Rusia nuk po lufton vetëm për tokë, ajo po kërkon të eliminojë Ukrainën si shtet të pavarur. “Ukraina nuk është as vend”, thuhet se Putini i ka thënë George W. Bush, presidentit të atëhershëm të SHBA-së, në vitin 2008. Qëllimi i tij i pandryshueshëm është të nënshtrojë Kievin, sado kohë të duhet dhe me çdo mjet të nevojshëm.

Pavarësisht ekonomisë së dobësuar të Rusisë, Putini ka pak nxitje për të bërë paqe ndërsa trupat e tij vazhdojnë të përparojnë në rajonin e Donjetskut, epiqendrën e luftës. Të hënën, forcat e Rusisë depërtuan nëpër mbrojtjet e Ukrainës pranë Dobropillia-s, një qytet i rrethuar, duke përparuar gjashtë milje dhe duke marrë kontrollin e një rruge kyçe, sipas raporteve ukrainase.

“Deri më tani, nuk ka asnjë tregues se rusët kanë marrë sinjale për t’u përgatitur për një situatë pas luftës. Përkundrazi, ata po ripozicionojnë trupat dhe forcat e tyre në mënyra që sugjerojnë përgatitje për operacione të reja ofensive”, tha Zelensky të hënën.

Edhe pas muajsh bisedimesh, është e paqartë nëse Trump dhe administrata e tij e kanë kuptuar plotësisht se sa i fiksuar është Putini me Ukrainën. Agresioni ushtarak i udhëheqësit rus nuk filloi në vitin 2022, kur bota u trondit nga imazhet e raketave ruse në qytetet evropiane, por në vitin 2014, kur protestuesit në Kiev rrëzuan udhëheqësin pro-Moskës të vendit, Viktor Janukoviç.

Në përgjigje, Putini aneksoi Krimenë dhe nisi një operacion të fshehtë ushtarak në Ukrainën lindore. “Putin është një person dinak. Ai i thotë të gjithë botës se nuk ka trupa ruse atje. Por pastaj na thotë ‘hajdeni, hajdeni'”, tha një ushtar rus i quajtur Dorji Batomunkuyev për gazetën opozitare Novaya Gazeta në vitin 2015 pasi pësoi plagë të rënda në rajonin Donbas të Ukrainës.

Vitet në vijim ishin një rrëshqitje e vazhdueshme drejt një lufte të përgjithshme që u shoqërua me një fushatë në rritje të shtypjes politike në vend dhe propagandës që i lejoi Putinit t’ua linte drejtimin e përditshëm të Rusisë vartësve të tij, ndërsa ai u përqendrua pothuajse ekskluzivisht në politikën e jashtme.

Në vitin 2021, Putini akuzoi Perëndimin për transformimin e Ukrainës në një projekt “anti-rus” që do të përdorej si trampolinë për sulme të ardhshme ndaj Moskës, edhe pse NATO kishte refuzuar t’i jepte Kievit një hartë të qartë rrugore për anëtarësim.

Një vit më vonë, në prag të luftës, Putini u dha leksione rusëve për orë të tëra mbi atë që ai e quajti trillim të shtetësisë ukrainase dhe “çmendurinë” që i kishte lejuar asaj të bëhej e pavarur nga Moska në vitin 1991, kur ukrainasit votuan me shumicë dërrmuese për t’u shkëputur nga Bashkimi Sovjetik.

“E kam thënë shumë herë se i konsideroj popujt rusë dhe ukrainas si një popull të vetëm. Në këtë kuptim, e gjithë Ukraina është e jona”, tha Putini në qershor. Muajin e kaluar, ai e korrigjoi Aleksandër Lukashenkon, diktatorin bjellorus, kur paralajmëroi se Rusia mund të “kapte” më shumë tokë në Ukrainë. “Kthehuni, është e jona”, i tha Putini.

Edhe nëse arrihet një marrëveshje për armëpushim, Putini pothuajse me siguri do ta përdorë kohën për të rindërtuar ushtrinë e tij të shkatërruar dhe për të ringjallur ekonominë e dobësuar të Rusisë përpara se të sulmojë përsëri, veçanërisht nëse Ukraina nuk merr garanci të forta perëndimore për sigurinë në këmbim të çfarëdo lëshimi që mund të detyrohet të bëjë.

Mes mungesës së qartësisë mbi samitin, një gjë është e sigurt: Putini do të preferonte që Trump ta harronte plotësisht Ukrainën. Analistët kanë sugjeruar se interesi kryesor i udhëheqësit rus për marrëdhënie të mira me Trumpin është sepse ai shpreson që Moska dhe Uashingtoni të mund të bien dakord të krijojnë sfera ekskluzive ndikimi që do t’i lejonin Kremlinit një dorë të lirë në atë që e sheh si oborrin e vet. Të flasësh për Ukrainën në Alaska nuk i kushton asgjë Putinit, veçanërisht nëse ai mund ta ngatërrojë Trumpin me detajet e konfliktit.

Vitin e kaluar, gjatë një interviste me Tucker Carlson, e para e Putinit me median perëndimore që nga fillimi i pushtimit në shkallë të plotë të Rusisë, udhëheqësi i Kremlinit injoroi mundësinë për ta paraqitur veten si një njeri i arsyeshëm, duke nisur në vend të kësaj një leksion të gjatë rreth asaj që ai e sheh si rrënjët historike të konfliktit.

“Më falni, a mund të na tregoni se në cilën periudhë… Po humbas gjurmët se ku ndodhemi në histori”, pyeti Carlson i hutuar në një moment. Putin ndaloi shkurt: “Ishte në shekullin e 13-të”, u përgjigj ai, përpara se të vazhdonte përsëri. Të tilla janë thellësitë e obsesionit të udhëheqësit rus.

Top Channel