Plani i familjes mbretërore holandeze për të ulur Melonin afër Trump, mediat: Kryeministres i ra barra të vendoste vulën në një ditë historike

Meloni citon Margaret Thatcher – siç kishte bërë edhe më parë në Parlament – për të risjellë në vëmendje një thënie të njohur të “Zonjës së Hekurt”:

“Stili ynë i jetesës dhe vlerat tona nuk do të garantohen nga sa të drejta janë kauzat tona, por nga sa e fortë është mbrojtja jonë”.

Tani këto fjalë Giorgia Meloni i përsërit përpara kolegëve të saj, me dyer të mbyllura, gjatë fjalimit të saj në samitin e NATO-s. Ajo citon gjithashtu edhe Aristotelin, por sidomos – në një moment të fjalimit – kthen sytë dhe i drejtohet drejtpërdrejt Presidentit të Shteteve të Bashkuara.

Të gjithë të pranishmit i kthejnë menjëherë sytë nga kryeministrja italiane. T’i drejtohesh Donald Trump-it në këto orë nuk është gjithmonë gjë e lehtë – nganjëherë është edhe rrezik – dhe të gjithë ende po marrin frymë të lehtësuar që presidenti amerikan nuk ka bërë ndonjë “çmenduri”: nuk është larguar në mes të punimeve, siç ndodhi në G7, ka treguar durim dhe ka nënshkruar dokumentin përfundimtar, që përfaqëson një hap të madh dhe historik përpara. Ai ka kërcënuar, por më pas ka konfirmuar vlefshmërinë e ndihmës së ndërsjellë – të famshmit nen 5 të Traktatit të NATO-s.

Por kur kryeministrja është drejt fundit të fjalimit të saj, ai “Donald” që ajo shqipton, mes dy pauzash, për të ilustruar pikën e katërt të ndërhyrjes së saj, krijon një drithërimë te shumë krerë shtetesh dhe qeverish. Pika e katërt është:

“Nuk mund të ketë konkurrencë mes aleatëve nëse duam të arrijmë së bashku këto objektiva – objektivi i 5% të shpenzimeve për mbrojtje dhe krijimi i një zone të tregtisë së lirë mes dy brigjeve të Atlantikut janë dy anët e të njëjtës medalje”.

Edhe për tarifat doganore mund të bëhet diçka më shumë se sa është imagjinuar deri tani.

Trump e shikon Giorgia Meloni-n dhe tund kokën në shenjë miratimi. Për fat të mirë.

Kryeministrja thotë se, në këmbim të gjithë kësaj, natyrisht Evropa duhet të bëjë pjesën e saj: “për të ndërtuar një shtyllë reale dhe të fortë alternative brenda NATO-s, me instrumente financiare ambicioze dhe inovative”.

Qëndrimi i Trump në atë moment bëhet edhe më i relaksuar. Në fund të fundit, të gjithë po flasin për faktin që, pas disa vitesh, Shtetet e Bashkuara do të kursejnë miliarda dollarë në armë konvencionale të vendosura në Evropë.

Sigurisht, që pikërisht kryeministres italiane i ra barra të vendoste vulën mbi një ditë historike, me një marrëveshje të vështirë që qëndroi në këmbë – kjo ndoshta nuk ishte rastësi. Ashtu siç nuk ishte rastësi as vendi i saj pranë presidentit amerikan, zgjedhur nga familja mbretërore holandeze në darkën zyrtare një natë më parë – afërsi që mundësoi një bisedë të gjatë mes Trump dhe Meloni.

Në atë bisedë, u diskutua edhe çështja e Gazës, si dhe presioni i Italisë mbi Uashingtonin për të qenë më të vendosur ndaj Izraelit. Meloni preku edhe temën e frontit jugor të NATO-s:

“Është një gabim të vazhdojmë të diskutojmë vetëm për mbrojtjen e krahut lindor të NATO-s ndaj kërcënimit rus, kur ky kërcënim po shtrihet deri në Libi dhe në atë zonë të Mesdheut që NATO duhet ta ketë shumë më tepër në fokus”, tha ajo, duke iu drejtuar liderëve të tjerë.

Por fjalimi ka edhe një hyrje të drejtuar ndaj të gjithëve, pa përjashtim:

“Nuk ekzistojnë më rajone të ndara në gjeopolitikë – nuk mund të flasim për Rusinë pa përmendur Kinën, dhe nuk mund të flasim për Indo-Paqësorin pa pranuar se, ndërkohë që ishim të shpërqendruar, Kina ka depërtuar thellë në Afrikë dhe Amerikën Latine”.

Këtu Meloni citon Aristotelin dhe një shprehje që pëlqente ta përsëriste edhe Descartes – një moto në latinisht:

“Natura abhorret a vacuo” – që do të thotë se në natyrë boshllëku nuk tolerohet, ai mbushet menjëherë.

Në thelb, për shkak edhe të arsyeve të lartpërmendura:

“Asnjë prej nesh, në këtë pikë të historisë, nuk mund të përballet i vetëm me disa sfida – dhe për të gjithë ne, sfida kryesore është ajo e një mbrojtjeje të përbashkët”.

Disa aspekte të rëndësishme të këtij objektivi të përbashkët duhet të rishikohen:

“Të dhënat dhe siguria e tyre mund të jenë më vdekjeprurëse se plumbat, dhe satelitët më efikasë se tanket”.

Ky reflektim është ende në zhvillim – si në kuadër të NATO-s, ashtu edhe brenda qeverive individuale.

Top Channel