Piramidat e Mëdha të Egjiptit janë një atraksion i përjetshëm për turistët e të gjitha moshave nga e gjithë bota.
Edhe pse ka spekulime të ndryshme se si janë ndërtuar këto mrekulli arkitekturore, metodat e sakta mbeten të panjohura.
Megjithatë, një teori e re revolucionare është se egjiptianët e lashtë mund të kenë përdorur një metodë të papritur, por shumë të avancuar për të ndërtuar Piramidën e Hapit të Djoserit.
Një teori e re që do të përmbysë perceptimet tradicionale
Për dekada, ekspertët supozuan se gurët e mëdhenj që përbënin piramidat lëvizeshin duke përdorur rampa, leva dhe punë njerëzore. Hulumtimi i fundit, i botuar në PLOS ONE, megjithatë, nuk pajtohet me mençurinë konvencionale, duke sugjeruar se mekanika me energji uji mund të ketë dominuar procesin e ndërtimit.
Në hulumtimin e kryer nga Xavier Landreau në Institutin Paleoteknik Francez CEA, ashensorët hidraulikë të fuqizuar nga uji në kanalet ngjitur mund të kenë qenë mjeti kryesor për ngritjen lart e gurëve kaq masivë.
Studimi fokusohet në Piramidën e Shkallës së Djoserit, e ndërtuar rreth vitit 2680 para Krishtit. Është një nga më të hershmet dhe më të rëndësishmet nga ato që do të kishte qenë një lloj monumenti i mundshëm i ndërtuar duke përdorur një sistem inovativ të bazuar në ashensorë hidraulikë të fuqizuar nga uji.
Duke shfrytëzuar fuqinë e ujit në kanalet e drejtuara brenda strukturës, egjiptianët mund të kenë qenë në gjendje të ngrenë blloqe guri të rëndë me shumë më pak përpjekje sesa ishte realizuar më parë.
Teknologjia e Lashtë e Lartë: Zbulimi i Makinave të Ndërtimit të Piramidave të Egjiptit
Si mund të funksionojnë ashensorët hidraulikë
Teoria e ashensorëve hidraulikë është inovative dhe logjike. Në hulumtim, besohet se dy puse në Piramidën e Hapit mund të konsiderohen si kanale uji. Ndërsa uji do të hynte në këto kanale, ai do të fuqizonte sistemin e ashensorit të bazuar në lëvizje. Ai do të ngrinte blloqe të mëdha, të rënda gëlqerore mbi platforma masive, duke i bërë ato të lëvizshme në vend të lehtë në krahasim me rampat ose skelat.
Sistemi i pompimit të ujit besohet se vjen nga përmbytjet vjetore të Nilit, burimi natyror i energjisë së rinovueshme të të cilit do të shfrytëzohej për projektin. Hulumtimet po kthehen gjithashtu në një strukturë enigmatike, rrethimin e Gisr el-Mudir, si një digë e mundshme kontrolluese e projektuar për të përqendruar ujin, duke e bërë atë të përshtatshme për pompim.
Pranë piramidës do të kishte një strukturë për trajtimin e ujit që do të lejonte bllokimin e sedimentit përpara se të hynte në tubat hidraulikë, për funksionimin e tyre të qetë.
Ekipi hulumtues i referohet kësaj teknike ndërtimi hidraulik si “ndërtim vullkanik”, në të cilin presioni i ujit i shtyn gurët më lart në strukturën piramidale.
Nëse kjo mbështetet nga kërkime të tjera, do të ishte përdorimi i parë i njohur i teknologjisë hidraulike në ndërtimin e gurëve monumentalë, një zbulim domethënës për egjiptologjinë.
Ndërsa teoria nuk e refuzon plotësisht përdorimin e rampave si dhe mjeteve të tjera konvencionale, ajo argumenton se përdorimi i ashensorëve hidraulikë do të lehtësonte shumë procesin e ndërtimit në prani të një furnizimi me ujë.
Zbulimi hap mundësi të mëdha për të riinterpretuar se si egjiptianët e lashtë ndërtuan piramidat e tyre, duke demonstruar të kuptuarit e tyre të sofistikuar të hidraulikës, si dhe mekanikës.
Edhe pse ky rast është në fillimet e tij, implikimet e tij janë të gjera. Nëse kërkimet shtesë mbështesin hipotezën e ashensorit hidraulik, ai mund të transformojë plotësisht perceptimet tona për aftësitë teknologjike të egjiptianëve të lashtë.
Prania e inxhinierisë me bazë uji në kompleksin piramidale do të ishte një shtesë befasuese e provave në rritje se egjiptianët ishin dukshëm më të avancuar nga sa dihej më parë.
Top Channel
