“Kërkoni të dënoni pa ligj e prova opozitën”, Rama i përgjigjet Bardhit: B e Vogël e prehrit të B së Madhe, je një shpifës i neveritshëm 26/09 23:53
Italia arriti një tjetër sukses në Lojërat Olimpike të Parisit, duke fituar medaljen e artë në volejbollin e femrave, pas fitores 3-0 me sete kundër SHBA-së.
Por suksesin më të madh për këtë arritje e meriton padyshim trajneri i “Azzurreve”, Julio Velasco, i cili mbart me vete një histori sa të dhimbshme, aq edhe të mrekullueshme.
Pak para Olimpiadës, vëllai i madh i Julios vdiq. Quhej Raul, ishte 78 vjeç dhe Julio ishte shumë i afërt me të. Së bashku me vëllain tjetër, Luisin, i cili gjithashtu është zhdukur, ata kishin kaluar tmerret e diktaturës ushtarake të Argjentinës në vitet ‘70.
Njerëzit e gjeneralit Videla dhe admiral Massera urdhëruan sekuestrimin e kundërshtarëve të regjimit të tyre, i torturuan dhe më pas i hipnin në avionë për t’i hedhur në oqean, që u quajtën fluturimet e vdekjes.
Velasco vjen prej andej, nga një nga tragjeditë më të mëdha të shekullit të njëzetë. Luis, vëllai i Julios dhe Raul Velaskos, u rrëmbye nga policia e regjimit dhe e hodhën në det.
Gjithsesi kjo gjë nuk e pengoi aspak Julion që të ndiqte ëndrrën e tij, duke ngritur Italinë disa herë në majën e volejbollit botëror.
Një trajner psikolog. Velasco ka punuar gjithmonë në kokat e lojtarëve të tij. Në autobiografinë e saj “Senza rete”, Maurizia Cacciatori shkruan për Velascon, trajner i ekipit italian të femrave midis viteve 1997 dhe 1998: “Ai na tregon imazhet e një ndeshje të humbur kundër skuadrës së fortë kubaneze, që na nxit të vëzhgojmë kundërshtarët tanë e perceptoi skuadrën italiane të femrave në turnetë e mëdha”.
Top Channel
