Misioni për të marrë viktimat/ Rezultonin të zhdukur, gjenden trupat e pajetë të alpinistëve në malin Everest

Kryesisht, për shkak të incidenteve, ata ndërrojnë jetë, ndërsa trupat mbeten atje për shkak të vështirësisë për t’i kthyer.

Tshiring Jangbu Sherpa nuk mund ta harrojë trupin e pajetë që pa vetëm disa metra larg majës së malit Lhotse në Himalaje më shumë se një dekadë më parë.

Nepali po punonte si udhërrëfyes për një alpinist gjerman që përpiqej të ngjitej në malin e katërt më të lartë në botë në maj 2012. Trupi që bllokonte rrugën e tyre mendohej të ishte Milan Sedlacek, një alpinist çek, i cili kishte vdekur vetëm disa ditë më parë.

BBC shkruan se Sherpa ishte kurioz pse alpinisti çek kishte vdekur kaq afër majës. Një nga dorezat në kufomën e ngrirë mungonte.

“Dora e zhveshur mund të ketë rrëshqitur nga litari. Ai mund të jetë vrarë pasi ka humbur ekuilibrin dhe është përplasur në shkëmb“, thotë udhërrëfyesi.

Trupi qëndroi aty ku ishte dhe çdo alpinist që ngjitej në malin Lhotse më pas duhej ta kalonte atë.

46-vjeçari nuk e kishte idenë atëherë se ai do të kthehej 12 vjet më vonë për të marrë trupin e alpinistit, si pjesë e një ekipi prej një duzinë personeli ushtarak dhe 18 sherpa të vendosur nga ushtria nepaleze për të pastruar Himalajet e larta.

Ka pasur më shumë se 300 vdekje në rajonin e Everestit që nga fillimi i regjistrimeve të ngjitjes malore atje një shekull më parë, dhe shumë prej këtyre trupave kanë mbetur. Numri i të vdekurve ka vazhduar të rritet, tetë persona janë vrarë deri më tani këtë vit, dhe 18 vdiqën në vitin 2023, sipas departamentit të turizmit të Nepalit.

Qeveria nisi fillimisht fushatën e pastrimit në vitin 2019, e cila përfshinte heqjen e disa trupave të alpinistëve të vdekur. Por këtë vit ishte hera e parë që autoritetet vendosën një synim për të tërhequr pesë trupa nga e ashtuquajtura ” zona e vdekjes “, mbi një lartësi prej 8,000 m.

Një skelet dhe 11 ton mbeturina u hoqën në qëndrime më të ulëta pas një operacioni 54-ditor që përfundoi më 5 qershor. Fushata synon gjithashtu të përmirësojë sigurinë për alpinistët.

Shumë njerëz nuk mund të përballojnë të marrin trupat e të afërmve që kanë vdekur në malet në Nepal. Edhe nëse kanë mjete financiare, shumica e kompanive private refuzojnë të ndihmojnë në marrjen e trupave nga zona e vdekjes, sepse është shumë e rrezikshme.

Ushtria ndau pesë milionë rupi (37,400 dollarë) këtë vit për të marrë çdo trup. Dymbëdhjetë njerëz nevojiten për të ulur një trup nga 8000 m, ku secili ka nevojë për katër cilindra oksigjen. Një cilindër kushton më shumë se 400 dollarë, që do të thotë se 20,000 dollarë nevojiten vetëm për oksigjen.

Çdo vit, ka vetëm një dritare 15-ditore gjatë së cilës alpinistët mund të ngjiten dhe të zbresin nga 8000 metra, pasi erërat ngadalësohen gjatë kalimit midis cikleve të erës. Në zonën e vdekjes, shpejtësia e erës shpesh kalon 100 km në orë.

Pas gjetjes së trupave, ekipi kryesisht punonte pas rënies së natës, sepse nuk donin të shqetësonin alpinistët e tjerë. Në rajonin e Everestit, i cili gjithashtu përbëhet nga Lhotse dhe Nuptse, ka vetëm një shkallë të vetme dhe litar për njerëzit që ngjiten e zbresin nga kampi bazë.

Në 8,000 m, edhe sherpas të fortë mund të mbajnë vetëm deri në 25 kg (55 paund), më pak se 30% të kapacitetit të tyre në lartësi më të ulëta.

Trupi pranë majës së malit Lhotse, i cili qëndron në 8,516 m, u zbardh pas ekspozimit në diell dhe borë për 12 vjet. Gjysma e trupit u varros në dëborë.

Të katër trupat e alpinistëve të marrë u gjetën në të njëjtin pozicion ku kishin vdekur. Gjendja e tyre e ngrirë nënkuptonte se gjymtyrët e tyre nuk mund të lëvizeshin, duke e bërë transportin edhe më të vështirë.

Top Channel