Brenda shtetit me izolimin më të egër për shkak të Covid-19

Nën shtetrrethimin 24 orë, qytetarëve që nuk janë “punëtorë në punë thelbësore” iu është ndaluar të dalin nga shtëpitë e tyre që nga 14 janari.

CNN sjell disa rrëfime të qytetarëve në kryeqytet . njerëzit në Bejrut përshkruajnë ndjesitë e “lockdown-it”

Laila, studente

Disa ditë pas mbylljes 24-orëshe, u bë shumë e vështirë pasi unë dhe familja ime duhet të punojmë në të njëjtin mjedis. Edhe pse është mirë të kalojmë më shumë kohë me familjen, të gjithë kemi punën tonë dhe kur kemi takime online dëgjojmë njëri-tjetrin. Mund të jetë një shpërqendrim i vërtetë.

Ndonjëherë nuk mund të studioj mirë sepse stresohem me gjithë detyrat që po na japin. Padyshim që nuk është i njëjti studim në internet siç është në botën fizike, ku ne mund të bashkëveprojmë me mësuesen dhe ajo mund të shpjegojë gjërat një për një.

Më mungojnë shumë miqtë e mi edhe pse flasim në internet, dhe kohën e lirë mundohem ta mbush duke parë filma, duke luajtur piano, duke lexuar dhe kërcyer.

Walid Kanaan, 45 vjeç, parukier

Ky vit ka qenë jashtëzakonisht i vështirë psikologjikisht dhe ekonomikisht.

Unë jam pronar i dyqanit tim, por përsëri nuk mund ta blej atë. Unë paguaj pagën e punëtorëve, kështu që jam vërtet në gjendje të vështirë.

Ky bllokim po më bën shumë nervoz, jo për shkak të parave, por ku jemi tani. Njerëzit tani janë të përqendruar në mënyrën se si të ushqehen, jo si të jetojnë. Kush kujdeset për flokët e tyre ose si duken?

Nuk mund të dalim fare. Gruaja ime punon në bankë por nuk e di nëse do të ketë akoma punën e saj apo jo.

Paratë kanë avulluar nga banka, çmimet janë rritur dhe madje ne nuk mund të dalim.

Ne nuk i besojmë qeverisë që nëse sjellin një vaksinë do të jetë e sigurt. Lutemi vetëm që Zoti të na mbrojë.

Mouna Sleiman, 58 vjeçe, refugjate siriane

Ky bllokim i fundit ka qenë më i vështiri për mua. Jo vetëm që nuk mund të dal në punë, por unë dhe e gjithë familja ime u infektuam me koronavirus.

Të gjitha kursimet tona shkuan në teste dhe ilaçe për të luftuar sëmundjen. Të qëndrosh në shtëpi është e vështirë psikologjikisht dhe ekonomikisht.

Unë erdha në Bejrut në vitin 2012 nga lufta në Siri dhe jetoj këtu me vajzën time, burrin e saj dhe dy fëmijët e tyre. Punoj ditë për ditë për t’i mbështetur ata dhe për të mbështetur djalin tim dhe familjen e tij që janë ende në Alepo. Unë normalisht gatuaj për shumë familje,  kështu që mund të siguroj para, por nëse më mungon një ditë, e bën më të vështirë mbulimin e shpenzimeve.

I lutem Zotit që kjo të marrë fund shpejt dhe ne mund të rifillojmë jetën si më parë. Kam një familje për tu kujdesur.

Ka qenë shumë e vështirë për ne, veçanërisht njerëzit në industrinë e hotelerisë që duhet të punojnë me mysafirë (njerëzit që vijnë nga jashtë shtetit janë të detyruar të qëndrojnë në karantinë në hotelet e miratuara nga qeveria).

Ne përballemi me probleme me disa prej tyre,  kur ata nuk duan t’i binden rregullave, si  kur bëhet fjalë për të mbajtur maska ​​ose për të marrë teste të detyrueshme Covid.

Izolimi është gjithashtu shumë e vështirë për ne sepse transferimet e minibusëve të hotelit për personelin janë pezulluar, kështu që më vjen shumë keq për punëtorët e hotelit të cilët duhet të ecin në shtëpi ose të qëndrojnë në vendin ku punojnë.

Disa prej nesh kanë humbur punën, të tjerët po përpiqen të paguhen. Drejtuesit në këtë hotel po përpiqen të bëjnë më të mirën, por kur jemi duke punuar gjatë pandemisë dhe kur merremi me njerëz që nuk e kuptojnë sa serioze është kjo,  zhgënjehemi sepse ndihemi të pasigurt.

Roula Natour, instruktore në Universitetin Libanez

Personalisht nuk e kam problem që të jem në shtëpi, por kjo të largon nga jeta shoqërore, nga ndërveprimi shoqëror dhe më mungon zyrtarizimi i veshjes për të dalë.

Unë kam dhënë mësim në universitet për gati 20 vjet, dhe ndërsa është më e lehtë të japësh mësime në internet teksa rri i qetë në shtëpi, është më e vështirë të përgatitesh. Ne jemi me fat që sektori i mësimdhënies ka vazhduar në krahasim me sektorët e tjerë, por niveli i arsimit ka ardhur duke u ulur për sa i përket jo të gjithë studentëve që vijojnë mësimet për shkak të mungesës së teknologjisë ose motivimit.

Për sa i përket përgatitjes, është më e vështirë të përgatitesh, dhe nganjëherë ndihesh sikur po flet me veten tënde kur ka ndërveprim minimal me studentët.

Studentët e vitit të parë gjithashtu nuk po përfitojnë nga përvoja e ndërveprimit real që marrin nga të qenit në universitet.

Burimi: CNN

Top Channel