Një qershorin në duart e gjyshes, fëmija kërkon terapi

“E kemi marrë prej hallit se kushte nuk kam. Të jetë afër spitalit, afër terapisë, afër kopshtit. Çfarë të bëj, veç hatri i gocës. Mjaft të vështirë e kam se fëmija qan, kërkon mamin orë e minutë, se gjyshja i jep ngrohtësinë e gjyshes, jo të mamit e të babit”, thotë Shemsie Sula, 54 vjeç.

Bilbili është lindur në fshatin Pralisht, thellë në Kukës, ku çerdhet, kopshtet, shkollat janë larg, ndërsa terapitë për fëmijët me sindromën “down” janë fare të panjohura. Prindërit i ka pa punë dhe për të përgjigjet po gjyshja.

“Sot s’kam pasur lekë t’i blija një suko, e kërkonte çuni por s’kisha. Pensioni ikën për ujë dhe drita, sepse aq marr 8.000 lekë. Ndërsa djali merr 10 mijë lekë, por nuk dalin për të jetuar”, shprehet më tej Shemsie Sula.

Gjyshja thotë se e ka pikë të dobët dhe se do t’i dalë për zot derisa të ketë frymë, por iu lutet institucioneve që t’u përgjigjen këtyre fëmijëve.

“S’kisha pse ta mbaja unë, po të kishte shërbime në Kukës e të kishte të ardhura, të kishte kujdestarin. Por nuk ka”, tha gjyshja.

Në Qendrën “Down Syndrome Albania” ka edhe fëmijë të tjerë si Bilbili, që jetojnë me të afërmit, ose që udhëtojnë çdo ditë nga rrethet në mungesë të shërbimeve.

“Që familja të përfitojë atë pagesën vërtet simbolike dhe të pamjaftueshme nga KMCAP, duhet që fillimisht të mundësohet analiza e kariotipit, një analizë gjenetike që nuk ofrohet në shtet. Duhet ta bësh vetëm te privati dhe kushton jo më pak se 35 mijë-40 mijë lekë. Pa përgjigjen e kësaj analize ty të mungon edhe kjo ndihmë minimale”, thotë Emanuela Zaimi, nga “Down Syndrome Albania”.

Përmes një marshimi nga sheshi “Nënë Tereza” drejt Kryeministrisë, edhe shoqëria civile kërkoi vëmendjen e qeverisë për problematikat që prekin fëmijët në vendin tonë. Sipas tyre, 50% e fëmijëve dhunohen, ndërsa 50% e fëmijëve me nevoja të veçanta nuk figurojnë të regjistruar, as në kopshte, as në shkolla.

Top Channel