Zielinski “thumbon” Inzaghin dhe zbulon Interin e ri të Chivus: Më shumë rotacione, më shumë gola dhe një filozofi ndryshe

Në objektiv ishte Simone Inzaghi: “Vitin e kaluar isha në rreshtin e tretë, trajneri kishte titullarët e tij të pandryshueshëm, ndërsa Chivu përfshin pak a shumë të gjithë”. Një deklaratë që nuk kaloi pa u vënë re dhe që hap një debat të gjerë mbi ndryshimet në Inter.

Mesfushori polak, pas një sezoni të vështirë mes formës jo konstante dhe dëmtimeve, ka rigjetur futbollin e tij falë besimit të trajnerit të ri. Cristian Chivu, që nga momenti kur mori drejtimin e zikaltërve, ka lënë pas shumë nga zakonet e epokës Inzaghi. Me një sqarim të domosdoshëm: Simone Inzaghi me Interin fitoi një kampionat, arriti dy finale Champions League dhe ngriti pesë trofe, ndërsa Chivu ende nuk ka festuar titullin e parë. Por diçka, qartësisht, ka ndryshuar.

Zielinski rilind dhe statistikat flasin ndryshe

Rasti i Zielinskit është emblematik. Sezonin e kaluar ish-lojtari i Napolit mungoi plot 141 ditë dhe humbi rreth dhjetë ndeshje. Këtë sezon ka regjistruar tashmë dy gola dhe dy asistime në 20 paraqitje. Përtej “shigjetës” personale pas ndeshjes me Atalantën, fjalët e tij pasqyrojnë një filozofi më të gjerë: përfshirjen e gjithë skuadrës.

Nën drejtimin e Chivut, rotacionet janë bërë rregull. Ato që më parë quheshin “linja e dytë” – Bonny, Pio, Luis Henrique, Diouf, Carlos Augusto – kanë marrë shumë më tepër minuta. Trajneri alternon vazhdimisht titullarët me rezervat, edhe pse vetë nuk e pëlqen këtë term. Rezultati është i dukshëm: Interi ka shënuar me 13 lojtarë të ndryshëm në Serie A, më shumë se çdo skuadër tjetër.

Në të njëjtën linjë janë edhe fjalët e Dimarcos disa muaj më parë, para Inter–Slavia Pragë: “Vitin e kaluar zëvendësohesha gjithmonë rreth minutës së 60-të, është e qartë që sot ndikoj më shumë”. Nga 18 ndeshje si titullar këtë sezon, ai është zëvendësuar vetëm një herë, në minutën e 66-të.

Moduli dhe menaxhimi i kartonëve, ndryshimet e tjera

Një tjetër dallim i qartë krahasuar me Inzaghin lidhet me mënyrën e mbrojtjes. Kundër Atalantës dhe Pizës, Interi u mbrojt me një 5-4-1 shumë të ulët, me Diouf në krahun e djathtë përpara Luis Henrique. Me Inzaghin, ndonjëherë skuadra kishte mbrojtur me katër – si në fundin e ndeshjes kundër Napolit në “Maradona” sezonin e kaluar – por struktura bazë kishte mbetur gjithmonë e njëjtë.

Chivu po vazhdon me 3-5-2, por skemat nuk janë të ngrira. Nëse Lookman do të kishte mbërritur, objektiv i ndjekur gjatë gjithë verës, trajneri ishte gati të kalonte në një 3-4-2-1. Fleksibiliteti është fjala kyçe.

Së fundi, edhe menaxhimi i kartonëve të verdhë tregon një ndryshim qasjeje. Një nga “neot” e epokës Inzaghi ishte zëvendësimi i shpeshtë i lojtarëve të ndëshkuar. Tani kjo ndodh shumë më rrallë: një karton i verdhë nuk është më automatikisht një sinjal për dalje nga loja.

Top Channel