Tajfuni Halong shkatërroi fshatrat në Alaskë, 2 mijë banorët e evakuuar nuk mund të kthehen në shtëpi për 18 muajt e ardhshëm 18/10 12:58
Në një javë lëvizjesh intensive në politikën e jashtme, Presidenti i SHBA-së Donald Trump u përpoq të përdorte marrëveshjen e fundit për armëpushim në Gaza dhe lirimin e pengjeve si një trampolinë për nisma më të gjera diplomatike.
Siç raporton CNN në analizën e saj të gjerë, pika e fillimit ishte një udhëtim 36-orësh në Lindjen e Mesme dhe një paraqitje në parlamentin izraelit, ku, duke iu drejtuar të dërguarit të posaçëm për misionet e paqes Steve Witkoff, ai tha: “Duhet të mbarojmë me Rusinë. Kjo është ajo që duhet të bëjmë së pari.”
Java përfundoi me Volodymyr Zelensky në Shtëpinë e Bardhë duke kërkuar miratim për raketa të reja me rreze të gjatë veprimi, përpara një takimi të papritur dhe sipas të gjitha gjasave, të afërt midis Trump dhe Vladimir Putin në Budapest.
Presidenti u duk i bindur se suksesi në Gaza krijon “dinamikë” dhe “besueshmëri” që mund të transferohet në fronte të tjera. “Mendoj se kemi shumë dinamikë, shumë besueshmëri. Mbyllja e çështjes së Lindjes së Mesme ishte shumë e rëndësishme. Na u desh të shtronim tryezën siç duhet… Besoj se tryeza tani është shtruar siç duhet këtu, dhe do të jetë një nder i madh ta arrijmë atë”, tha presidenti.
Megjithatë, brishtësia e marrëveshjes me Hamasin ishte e dukshme kur lindën vështirësi në gjetjen dhe dorëzimin e menjëhershëm të trupave të pengjeve, duke provokuar reagime në Izrael. Zyrtarët amerikanë theksuan se, nën rrënoja dhe pa makineri të rënda në Rripin Palestinez, rikuperimi i trupave nuk është i realizueshëm operativisht në një kohë të shkurtër, ndërsa nënvizuan suksesin “e padiskutueshëm” të lirimit të 20 pengjeve të gjallë.
Mirëmbajtja operative e marrëveshjes është ndërmarrë nga Witkoff dhe Jared Kushner, të cilët ndërmjetësuan me Hamasin përmes kanaleve arabe, vetë Trump kontaktoi përsëri Benjamin Netanyahun në lidhje me çështjen e trupave, duke deklaruar: “Do të shohim nëse ata e respektojnë marrëveshjen; nëse jo, do të merremi me të.”
Në të njëjtën kohë, Shtëpia e Bardhë lëvizi në fronte të shumta: Trump konfirmoi se kishte autorizuar CIA-n për operacione të fshehta në Venezuelë, kërcënoi me sulme brenda vendit, miratoi 20 miliardë dollarë mbështetje nga Departamenti i Thesarit i SHBA-së për Argjentinën dhe la të hapur mundësinë e tarifave të reja ndaj Kinës përpara takimit të tij me Xi Jinping pas disa javësh.
Në Ukrainë, Zelensky mbërriti në Uashington me shpresën për të marrë raketa Tomahawk, me një rreze veprimi që do ta vendoste Moskën brenda rrezes së veprimit dhe pati takime me prodhuesin për çështje teknike. Por gjatë një dreke pune në Shtëpinë e Bardhë, u bë e qartë se, për momentin, Tomahawk-ët nuk do të vendosen në Ukrainë.
“Shpresoj se nuk do të nevojiten. Shpresoj që të mund ta përfundojmë luftën pa menduar për Tomahawk-ët”, tha Trump. Sipas burimeve, presidenti beson se Kievi po kërkon përshkallëzim dhe është i shqetësuar për humbjet përpara dimrit.
Pas takimit, Zelensky tha se ata ranë dakord të mos diskutonin publikisht raketat, ndërsa Trump u kthye në qëndrimin e tij veror për t’i dhënë fund luftës “atje ku janë vijat tani”, duke sugjeruar një pranim të fakteve të kryera territoriale – pas deklaratave të mëparshme në shtator se Ukraina mund të rifitonte territor.
Faza tjetër e sjell diplomacinë në plan të parë. Trump po planifikon një takim me Putinin në Budapest, “brenda dy javësh”, tha ai dhe më pas një samit me homologun kinez, Xi Jingping në Azi për të sqaruar tensionet tregtare. Ai tha se dëshiron, që çështja e Ukrainës “të mbarojë” para takimit kokë më kokë me udhëheqësin kinez. Megjithatë, zyrtarët europianë dhe amerikanë vlerësojnë se “momentumi” nga Gaza vështirë se do të përkthehet në ndikim kundër dy fuqive bërthamore që nuk janë të varura ushtarakisht ose ekonomikisht nga Shtetet e Bashkuara. Pa një “shkop”, sanksione të reja ose një përforcim të konsiderueshëm të sistemeve të armëve, Moska ka stimuj të kufizuar për lëshime, “karotat” që Uashingtoni mund të ofrojë janë gjithashtu të kufizuara në krahasim me rastin Izrael-Hamas.
Dimensioni politik është po aq kompleks. Trump ka treguar një mirëkuptim për presionet e brendshme me të cilat përballet Netanyahu, duke shkuar aq larg sa t’i kërkojë seancës plenare të Knessetit një falje presidenciale për kryeministrin izraelit: “Puro dhe shampanjë, kujt i intereson kjo?” tha ai me tallje për akuzat për ryshfet kundër tij.
Në rastin e Putinit, nuk ka leva të tilla, presidenti rus sundon në mënyrë autoritare dhe kërkohet nga Gjykata Ndërkombëtare Penale për deportimin e të miturve ukrainas. Kështu, Trump duket se luhatet midis masave më të ashpra dhe tërheqjes kur Kremlini ndërhyn, siç ndodhi me një telefonatë para mbërritjes së Zelenskyt, e cila hapi rrugën për një takim të ri kokë më kokë.
Pavarësisht rreziqeve, Shtëpia e Bardhë po ecën përpara me “të nesërmen” e marrëveshjes së Gazës, duke përgatitur një forcë shumëkombëshe sigurie dhe hapa rindërtimi, ndërsa Witkoff dhe Kushner po kërkojnë zgjidhje operative për të identifikuar trupat, madje edhe duke mobilizuar ekipe të specializuara nga Turqia.
Vetë Trump, i pyetur nëse është i shqetësuar se Putini po “blen kohë”, u përgjigj: “Po, jam, por më të mirët janë munduar të luajnë me mua gjatë gjithë jetës sime dhe ia kam dalë shumë mirë”, duke nënkuptuar se ai do të kërkojë rezultate të prekshme shpejt edhe nëse shumë çështje kritike mbeten të hapura.
Top Channel
