Propagandë apo paralajmërim? Shfaqja tajvaneze imagjinon pushtimin kinez dhe kërcënimin e luftës

Ky është skenari kryesor në “Zero Day Attack“, një shfaqje televizive tajvaneze që flet për një pushtim të mundshëm ushtarak të Kinës, i financuar pjesërisht nga qeveria tajvaneze, që synon të rrisë ndërgjegjësimin për kërcënimin që paraqet Kina. Por kjo shfaqje ka shkaktuar gjithashtu një debat të ndezur, duke u konsideruar nga disa si një mënyrë për të ngritur frikën dhe ndarjet me Kinën, duke i dhënë një pasqyrë të frikshme të mundësisë së një lufte.

Një Mesazh Që Ndjek Retorikën e DPP-së

“Zero Day Attack” shpalos se si shoqëria tajvaneze mund të përballet me një pushtim të mundshëm, nga presidenti deri tek fshatarët, dhe shfaqet si një përpjekje për të paralajmëruar popullsinë për kërcënimin e mundshëm të Kinës. Shfaqja pasqyron skenarë të ndryshëm të mundshëm të pushtimit, të përgatitura nga ekspertët e mbrojtjes që janë konsultuar gjatë prodhimit. Ajo përfshin ndërprerjen e linjave të komunikimit të Tajvanit, fushata dezinformuese të Kinës, dhe përkrahës të mundshëm të Kinës brenda shoqërisë tajvaneze që mund të krijojnë trazira.

Shumë i janë përgjigjur pozitivisht shfaqjes për mënyrën se si ajo tregon pasigurinë dhe shqetësimet që ndajnë qytetarët e Tajvanit, por të tjerë, përfshirë opozitën, e kritikojnë si një “shfaqje frike” që synon të nxisë ndarje politike dhe të krijojë një atmosferë tensioni me Kinën.

Politika dhe kritikët e frikës

Një nga kritikët e shfaqjes, Wang Hung-wei, ligjvënëse e partisë opozitare Kuomintang, e quajti “Zero Day Attack” si një mënyrë për të “shitur manga të thata”, një shprehje që nënkupton nxitjen e frikës pa arsye, duke i bërë njerëzit të shqetësohen për shkatërrimin e vendit të tyre. Ajo e akuzoi qeverinë për përdorimin e aparatit shtetëror për të arritur qëllime politike dhe për të nxitur shqetësimin mbi një luftë të mundshme.

Pavarësisht kritikave, shfaqja ka arritur një audiencë të gjerë, duke u bërë një nga shfaqjet më të ndjekura në Tajvan pas premierës. Disa komentues e shohin atë si një pasqyrë të situatës aktuale politike, duke theksuar që ajo pasqyron tensionet e brendshme që po përjeton ishulli, si dhe frikën nga një mundësi përshkallëzimi të tensioneve me Kinën.

Më shumë se kaq, “Zero Day Attack” ka nxitur pyetje mbi mundësinë e një pushtimi kinez. Në Tajvan, shumica e njerëzve nuk besojnë se Kina do të sulmojë menjëherë, por frika nga një përshkallëzim i mundshëm i tensioneve është rritur pas veprimeve të fundit të Kinës në “zonën gri” – përfshirë fluturimet dhe anijet kineze që hyjnë në hapësirën ajrore dhe ujërat e Tajvanit. Po ashtu, politika e Kinës për “ribashkimin paqësor” me Tajvanin është përdorur për të justifikuar një qëndrim të ashpër ndaj atyre që mbështesin pavarësinë e Tajvanit.

Retorika e drejtuar nga këtë shfaqje

Në reagim ndaj shfaqjes, Pekini ka akuzuar qeverinë e Tajvanit për përdorimin e saj si një mjet për të “nxitur anxiozitetin dhe provokuar luftën”, duke e quajtur të tillë një përpjekje për të krijuar një atmosferë luftënxjerrëse dhe të tensionuar. Megjithatë, Cheng Hsin-mei, drejtoresha e shfaqjes, ka theksuar se “Zero Day Attack” nuk është një shfaqje që synon të paraqesë Kinën si të keqe, por si një mënyrë për të treguar se si populli tajvanez mund të reagojë dhe të përballet me një pushtim të mundshëm.

Pyetje të hapura: a ka rrezik për luftë?

Në fund të fundit, “Zero Day Attack” ka sjellë një diskutim më të thellë dhe më të ndërlikuar për kërcënimin e mundshëm të një lufte me Kinën dhe strategjitë që Tajvani mund të ndjekë për të mbrojtur veten. A është kjo një përpjekje e nevojshme për të ngritur ndërgjegjësimin dhe për të përgatitur popullin për një mundësi të mundshme, apo thjesht një mënyrë për të nxit frikën dhe tensionet politike?

Top Channel