Ky grup i vogël zogjsh u bë menjëherë i dallueshëm, duke nxitur reagime të ngrohta dhe britma gëzimi nga turma në Sheshin e Shën Pjetrit.

Prania e tyre solli një ndjenjë çlodhjeje dhe emocioni në një moment serioz dhe solemn, duke i dhënë një prekje njerëzore dhe të natyrshme ngjarjes.

Kjo nuk është hera e parë që një pulëbardhë tërheq vëmendjen në këtë skenë historike. Gjatë konklavës së vitit 2013, që zgjodhi Papa Françeskun, një pulëbardhë u ul në oxhak menjëherë pas shpërndarjes së tymit të zi, duke u bërë menjëherë një simbol shprese dhe një hit në mediat sociale. Shikuesit e quajtën me dashuri “Pulëbardha e Sistinës” dhe videoja e saj u shpërnda gjerësisht.

Simbolika përtej rastësisë

Por a mund të ketë një simbolikë më të thellë në këtë prani të përsëritur të pulëbardhave?

Në shumë kultura, pulëbardhat përfaqësojnë lirinë, përshtatshmërinë dhe perspektivën. Aftësia e tyre për të jetuar mes tokës dhe detit, për të fluturuar mbi stuhitë dhe për të gjetur mbijetesë në kushte të vështira, i bën ato simbole të qëndrueshmërisë dhe të shpresës.

Kur një familje zogjsh shfaqet në një moment kaq të ngarkuar shpirtërisht, është e vështirë të mos mendojmë për rolin e Kishës si mbrojtëse e familjes dhe fëmijëve. Është një kujtesë e qetë, por domethënëse, për vlerat thelbësore të bashkësisë dhe përkujdesjes.

Kjo simbolikë merr edhe më shumë kuptim në dritën e zgjedhjes së Papa Leon XIV, ish-kardinalit Robert Prevost, i cili vjen nga Çikago – një qytet i njohur për afërsinë e tij me Liqenin Michigan dhe për popullatën e madhe të pulëbardhave. Një lidhje poetike, që ndoshta nuk është rastësi, por një kujtesë imagjinative për universalitetin e Kishës dhe lidhjet e saj me të gjitha kulturat dhe kontinentet.

Megjithëse prania e pulëbardhave nuk ka ndonjë rëndësi zyrtare shpirtërore, është e pamundur të mos vlerësohet kjo ndërthurje e bukur mes natyrës dhe besimit – një rastësi e lumtur që na fton të reflekojmë.

Top Channel

BILETA Portokalli - AG SHOW - Bileta