Evropa i kthehet rekrutimit ndërsa kërcënimi i një lufte më të gjerë me Rusinë rritet

Më shumë se dy vjet më vonë, një ndërrim tjetër dikur i paimagjinueshëm është duke u zhvilluar për rekrutimin.

Disa vende evropiane kanë rifutur ose zgjeruar shërbimin e detyrueshëm ushtarak mes kërcënimit në rritje të Moskës, pjesë e një sërë politikash që synojnë rritjen e mbrojtjes që ka të ngjarë të rritet edhe më tej.

“Ne po arrijmë të kuptojmë se mund të na duhet të rregullojmë mënyrën se si mobilizojmë për luftë dhe të rregullojmë mënyrën se si prodhojmë pajisje ushtarake dhe ne rekrutojmë dhe trajnojmë personelin”, tha Robert Hamilton, kreu i kërkimit për Eurasia në Institutin e Kërkimeve të Politikës së Jashtme, i cili shërbeu si oficer i ushtrisë amerikane për 30 vjet.

“Është tragjikisht e vërtetë që ja ku jemi, në vitin 2024, dhe po përballemi me pyetjet se si të mobilizojmë miliona njerëz për t’u hedhur në një mulli mishi të një lufte potencialisht, por këtu na ka vendosur Rusia,” tha ai.

Rreziqet për një luftë më të madhe në Evropë janë rritur pasi Presidenti rus Vladimir Putin “më në fund iu drejtua konfliktit të hapur” në Ukrainë, duke ndjekur qëllimin e tij për të “rikrijuar perandorinë sovjetike”, tha gjenerali Wesley Clark (Ret.), i cili shërbeu si Komandanti Suprem Aleat i NATO-s në Evropë.

“Pra, tani kemi një luftë në Evropë që nuk e kishim menduar kurrë se do ta shihnim më”, tha Clark, i cili udhëhoqi forcat e NATO-s gjatë Luftës së Kosovës. “Është e paqartë nëse kjo është një Luftë e re e Ftohtë apo një luftë e nxehtë në zhvillim”, vazhdoi ai, por “është një paralajmërim shumë i afërt për NATO-n se ne duhet të rindërtojmë mbrojtjen tonë”.

Këto përpjekje përfshijnë rekrutimin, thotë ai.

Kthimi i rekrutimit nënvizon realitetin e ri

Një numër vendesh evropiane e ndaluan rekrutim të detyrueshëm pas përfundimit të Luftës së Ftohtë, por disa vende, veçanërisht në Skandinavi dhe Baltik, e kanë rifutur atë në vitet e fundit, kryesisht për shkak të kërcënimit rus. Dështimi për t’u regjistruar mund të rezultojë në gjoba apo edhe burg në disa vende.

Letonia është më e fundit që ka zbatuar rekrutim. Shërbimi i detyrueshëm ushtarak u rikthye në 1 janar të këtij viti, pasi u shfuqizua në vitin 2006. Qytetarët meshkuj do të vihen në draft brenda 12 muajve nga mbushja e moshës 18 vjeç, ose diplomimi për ata që janë ende në sistemin arsimor.

“Në fillim pati shumë kundërshti,” tha Arturs Pīlācis, një student 20-vjeçar. Ai ende nuk ka shkuar në draft, por vullnetarisht shkoi në një kurs ushtarak njëmujor.

Por në fund të fundit, “nevoja për një shërbim shtetëror të mbrojtjes ishte e qartë”, tha ai. “Nuk kishte vërtet një alternativë ku ne mund të qëndronim pranë dhe të mendonim se gjërat do të vazhdojnë siç ishin më parë për shkak të agresionit të paprovokuar në Ukrainë.”

Në prill, Norvegjia prezantoi një plan afatgjatë ambicioz që pothuajse do të dyfishojë buxhetin e mbrojtjes së vendit dhe do të shtojë më shumë se 20,000 ushtarë të rekrutuar, punonjës dhe rezervistë në forcat e armatosura.

“Ne kemi nevojë për një mbrojtje që është e përshtatshme për qëllimin në mjedisin e sigurisë në zhvillim,” tha kryeministri Jonas Gahr Støre.

Rekrutimi në Norvegji është i detyrueshëm dhe në vitin 2015 u bë anëtari i parë i aleancës mbrojtëse të NATO-s që rekrutoi burra dhe gra në kushte të barabarta.

Studenti i ekonomisë, Jens Bartnes, 26 vjeç, përfundoi stërvitjen e tij ushtarake në moshën 19-vjeçare. “Jam i lumtur që e bëra atë, mësova shumë nga ai vit që nuk do të mësoja ndryshe, për veten time, për kufijtë e mi fizik dhe mendor dhe aftësitë supozoj, por edhe për punën në grup. Është një mënyrë krejtësisht e ndryshme jetese”, tha ai.

“Unë jam i gatshëm të luftoj për vendin tim nëse është e nevojshme, sepse besoj në vlerat mbi të cilat është ndërtuar shoqëria norvegjeze dhe besoj se vlerat e përfshirjes, barazisë dhe demokracisë ia vlen të luftohen,” shtoi Bartnes.

Max Henrik Arvidson, 25 vjeç, u rekrutua në ushtrinë norvegjeze për një vit midis 2019 dhe 2020. Ashtu si Bartnes, ai e sheh shërbimin ushtarak si një detyrë thelbësore.

“Unë e di se mënyra e vetme se si mund të qëndrojmë kundër më shumë agresionit rus është të vazhdojmë të furnizojmë Ukrainën me armë dhe ndihma, duke qëndruar të fortë së bashku me NATO-n në tërësi dhe Bashkimin Evropian”.

“Ndryshim i madh mendor”

Debatet rreth rekrutimit janë zhvilluar edhe në vende të tjera evropiane që aktualisht nuk e kërkojnë atë. Në MB, konservatorët hodhën idenë e shërbimit ushtarak në fushatën e tyre të pafat zgjedhore. Por ndoshta transformimi më befasues është duke u zhvilluar në Gjermani, e cila që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore ka pasur një neveri ndaj militarizimit. Në një tjetër të parë që nga Lufta e Ftohtë, Gjermania këtë vit përditësoi planin e saj nëse konflikti shpërtheu në Evropë dhe Ministri i Mbrojtjes Boris Pistorius paraqiti një propozim në qershor për një shërbim të ri vullnetar ushtarak. “Duhet të jemi gati për luftë deri në vitin 2029”, tha ai.

“Ne po e shohim debatin tani të ndezur. Dhe ky është hapi i parë,” tha Sean Monaghan, një bashkëpunëtor vizitor në Programin e Evropës, Rusisë dhe Euroazisë në Qendrën për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare. “Kjo nuk ndodh brenda natës, është një ndryshim i madh mendor.”

Jo të gjithë janë të gatshëm t’i përgjigjen thirrjes. Në Lituani, për shembull, mendimet rreth shërbimit ushtarak midis studentëve ndryshojnë, tha Paulius Vaitiekus, president i Unionit Kombëtar të Studentëve të Lituanisë.

Meqenëse vendi rifuti shërbimin e detyrueshëm ushtarak në 2015 për shkak të një “situate gjeopolitike të ndryshuar”, rreth 3,500 deri në 4,000 lituanianë midis moshës 18 dhe 26 vjeç regjistrohen çdo vit për një periudhë prej nëntë muajsh.

Vaitiekus tha se studentët kanë nisur iniciativa për të dërguar furnizime në vijat e para të Ukrainës. Kishte “një ndryshim në mendësinë e të rinjve drejt të qenit më aktiv, edhe pse jo domosdoshmërisht përmes rekrutimit,” shtoi ai.

Me rekrutimin që mbetet një temë jopopullore në disa vende, NATO po përpiqet të përmbushë objektivin e saj të ri për të pasur 300,000 personel gati për t’u aktivizuar brenda një muaji dhe gjysmë milioni të tjerë në dispozicion brenda gjashtë muajve, tha Monaghan.

“Ndërsa NATO ka deklaruar se e ka përmbushur tashmë këtë qëllim, BE-ja ka thënë se anëtarët e saj do të luftojnë. NATO mbështetet në forcat amerikane për të arritur objektivin e saj. Aleatët evropianë duhet të gjejnë mënyra të reja për të gjeneruar personel. Diçka duhet dhënë këtu”, tha ai. Një problem tjetër është se ai objektiv do të lejonte vetëm NATO-n të luftonte një konflikt relativisht të shkurtër deri në gjashtë muaj, shtoi Monaghan.

Modele të mëdha të forcave rezervë strategjike

Një zgjidhje e mundshme është një ushtri më e shkathët dhe moderne. Një nga anëtarët më të rinj të NATO-s , Finlanda, ka kapacitetin për të aktivizuar më shumë se 900,000 rezervistë, me 280,000 personel ushtarak që janë gati të përgjigjen menjëherë nëse është e nevojshme. Megjithatë, gjatë kohës së paqes, Forcat e Mbrojtjes Finlandeze punësojnë vetëm rreth 13,000 njerëz, duke përfshirë edhe staf civil.

“Finlanda është një shembull i mirë” pasi forca e saj rezervë mund të integrohet në një forcë aktive shumë të vogël, tha Hamilton, i Institutit të Kërkimeve të Politikës së Jashtme. Historikisht, shpjegoi ai, Finlanda ishte “e futur” midis NATO-s dhe Bashkimit Sovjetik, në linjë me asnjërën, kështu që duhej të ishte në gjendje të mbrohej e vetme.

Norvegjia dhe Suedia, anëtari më i ri i NATO-s, kanë modele të ngjashme, duke mbajtur të dyja një numër të konsiderueshëm rezervistësh, megjithëse jo aq sa Finlanda.

Suedia, ku rekrutimi tani është gjithashtu neutral ndaj gjinisë, thirri rreth 7,000 individë në vitin 2024. Numri do të rritet në 8,000 në 2025, sipas Forcave të Armatosura Suedeze.

Që nga fillimi i luftës në Ukrainë, “ajo që ne shohim është se njohuritë dhe qëndrimi kanë ndryshuar”, tha ajo.

“Suedia ka rekrutimin që nga viti 1901, kështu që është me të vërtetë pjesë e kulturës sonë në një farë mënyre,” tha Marinette Nyh Radebo, menaxhere e komunikimit në agjencinë që ndihmon në testimin e rekrutëve dhe raporton në Ministrinë e Mbrojtjes.

“Kur u aktivizua sërish rekrutimi, në fillim thamë që rekrutimi është i mirë për CV-në tuaj, për shembull për të aplikuar për një punë të re,” tha Radebo. “Por sot komunikimi ynë është më shumë si, kjo është një detyrë që duhet të bësh për Suedinë.”

A është NATO gati për luftë?

Aleanca e NATO-s ka rishikuar strategjinë e saj dhe ka rritur aftësitë gjatë dekadës së fundit në përgjigje të kërcënimit në rritje nga Moska.

Sulmi i plotë i Rusisë në Ukrainë në vitin 2022, i cili pasoi mbështetjen e saj për separatistët pro-rusë në Ukrainën lindore dhe aneksimin e paligjshëm të Krimesë në vitin 2014, në mënyrë të pashmangshme i shtyu aleatët të rivlerësonin nëse ishin gati për luftë dhe të forconin mbrojtjen e tyre.

“Që nga viti 2014, NATO ka pësuar transformimin më të rëndësishëm në mbrojtjen tonë kolektive në një brez”, tha zëdhënësi i NATO-s Farah Dakhlallah për CNN. “Ne kemi vënë në zbatim planet më gjithëpërfshirëse të mbrojtjes që nga Lufta e Ftohtë, me më shumë se 500,000 trupa aktualisht në gatishmëri të lartë.”

Por ka thirrje për aleatët që të rrisin aftësitë e tyre më tej dhe më shpejt.

Ndërsa aleatët e NATO-s “janë patjetër të gatshëm të luftojnë sonte”, ka ende një pyetje nëse ata janë gati për një luftë të zgjatur si ajo në Ukrainë, tha Monaghan, duke theksuar se ka ende punë për të bërë në një numër fushash. Ato përfshijnë kapacitetin industrial, shpenzimet e mbrojtjes dhe qëndrueshmërinë shoqërore – ku do të vinte çështja e rekrutimit.

Mënyra se si personeli ushtarak rekrutohet dhe trajnohet është një vendim për kombet individuale, tha Dakhlallah, duke shtuar: “Rreth një e treta e anëtarëve të NATO-s kanë një formë të shërbimit të detyrueshëm ushtarak”.

“Disa aleatë po peshojnë rekrutimin. Megjithatë, si aleancë, ne nuk e përshkruajmë shërbimin e detyrueshëm ushtarak”, tha Dakhlallah. “Gjëja e rëndësishme është që aleatët të vazhdojnë të kenë forca të armatosura të afta për të mbrojtur territorin dhe popullsinë tonë.”

Përveç luftimeve në Ukrainë, Rusia ka nisur gjithashtu një luftë hibride në të gjithë Evropën, thonë ekspertët, duke përfshirë sulme në infrastrukturë, sulme kibernetike, dezinformim, sabotim, ndërhyrje në zgjedhje dhe armatim të migracionit.

“Kjo është bërë vetëm më agresive,” tha Monaghan. “Të gjitha këto do të thotë se aleatët e NATO-s përballen me një situatë gjeopolitike shumë të ndryshme nga ajo që ndodhën gjatë dy dekadave të fundit.”

Situata mund të komplikohet më tej nga zgjedhjet presidenciale në SHBA në nëntor. Gjërat do të duken shumë ndryshe nëse ish-presidenti Donald Trump, i cili ka thënë se do të inkurajonte Rusinë të bënte “çfarëdo dreqin të duan” ndaj çdo vendi të NATO-s që nuk përmbush udhëzimet e bllokut për shpenzimet e mbrojtjes – kthehet në Shtëpinë e Bardhë.

“Unë mendoj se ka një mirëkuptim shumë të mirë midis udhëheqësve ushtarakë të NATO-s se ata duhet të bashkëpunojnë dhe ekziston një dëshirë për ta bërë këtë,” tha Clark.

Këtë vit u mblodhën veteranët e Luftës së Dytë Botërore për përkujtimet e Ditës D, disa ndoshta për herë të fundit. Pasardhësit e tyre tani mund të duhet të marrin përsipër atë lloj përgjegjësie që shpresohej se nuk do të nevojitej më.

“Unë mendoj se të rinjtë në Evropë dhe SHBA do të kuptojnë se ky brez, si brezi që luftoi Luftën e Dytë Botërore, nuk kërkoi të ishte ‘Brezi më i Madh’, por rrethanat ia ngarkuan atë barrë atyre,” tha Clark.

“Në demokraci, ne nuk na pëlqen të përgatitemi për luftë, nuk duam të mendojmë për këto gjëra,” tha ai. Sidoqoftë, “Unë mendoj se njerëzit do t’i përgjigjen rrethanave që shohin.”

Top Channel