Nevojë e madhe për hidrogjen, Gjermania varet nga vendet në zhvillim

Qeveria pret që hidrogjenitë luajë në këtë drejtim një rol të madh.

Ky gaz i paqëndrueshëm prodhohet duke ndarë ujin në hidrogjen dhe oksigjen. Ky operacion kërkon një sasi të madhe energjie. Nëse kjo energji bazohet në energjinë e rinovueshme, prodhuesit e hidrogjenit mund ta quajnë atë “hidrogjen i gjelbër”, energji “të pastër”. Megjithatë, shumica e hidrogjenit sot prodhohet nga gazi natyror.

Hidrogjeni mund të luajë një rol të rëndësishëm në zonat ku dekarbonizimi është i vështirë. Sektorët me energji intensive si prodhimi i çelikut, kimikateve dhe çimentos, si dhe transporti ajror dhe detar, mund të zvogëlojnë ndikimin e tyre në klimë përmes përdorimit të hidrogjenit.

Hidrogjeni “i gjelbër”: Kërkesë e madhe

Strategjia kombëtare e Gjermanisë (NHS) për hidrogjenin u hartua në vitin 2020, nën qeverinë e mëparshme të udhëhequr nga kancelarja Angela Merkel. Qeveria aktuale federale e ka përditësuar atë për të përfshirë, ndër të tjera, transportin dhe ngrohjen e shtëpisë si fusha të përdorimit të hidrogjenit.
Kërkesa tashmë e konsiderueshme për hidrogjen pritet të rritet më tej. Deri në vitin 2030, konsumi i hidrogjenit mund të arrijë në 130 teravat orë, më shumë se një e pesta e konsumit total të energjisë elektrike në Gjermani në vitin 2021, sipas AGEB, një grup kërkimor i tregut të energjisë.

Vetëm transporti mund të konsumojë 120 teravat orë, sipas një studimi të Qendrës Detare Gjermane.

“Të paktën 50-70% do të duhet të importohet”, tha Jochen Flasbarth, sekretar shtetëror në Ministrinë Gjermane për Bashkëpunim Ekonomik dhe Zhvillim (BMZ). “Ndryshe nga bota fosile, ekonomia e hidrogjenit ka një gamë shumë të gjerë të vendeve të mundshme furnizuese”.

“Rripi i diellit” mund të jetë një shembull i mirë, shtoi ai, duke pasur parasysh potencialin për prodhimin e energjisë diellore dhe të erës në këtë rajon.

Maroku ka epërsi

Ministria gjermane e Bashkëpunimit Ekonomik dhe Zhvillimit ka nisur projekte hidrogjeni me Marokun, Brazilin, Tunizinë, Algjerinë, Namibinë dhe Afrikën e Jugut. Kompanitë gjermane dhe kompani të tjera evropiane po punojnë së bashku me kompanitë vendase.

Në Marok, impianti i parë i hidrogjenit të gjelbër në shkallë të gjerë në Afrikë pritet të vihet në punë në vitin 2026. Në Namibi, BMZ po punon për të zgjeruar energjinë e erës.

“Ne i kemi drejtuar politikat tona drejt kësaj ekonomie globale të hidrogjenit,” tha Flasbarth.

Deri tani, Ministria gjermane e Bashkëpunimit Ekonomik dhe Zhvillimit ka investuar 270 milionë euro (299 milionë dollarë) për të rritur investimet në vendet partnere, të cilat Flasbarth shpreson se do të përkthehen në 1.3 miliardë euro kur të përfshihet sektori privat.

Pamje ajrore e pasqyrave diellore të termocentralit të përqendruar diellor Noor 1, rreth 20 km nga qyteti Ouarzazate në Marokun qendror, 4 shkurt 2016 Pamje ajrore e pasqyrave diellore të termocentralit të përqendruar diellor Noor 1, rreth 20 km nga qyteti Ouarzazate, në Marokun qendror, më 4 shkurt 2016.

Të drejtat e njeriut dhe shqetësimet mjedisore

Marrëveshjet zhvillimore të këtij lloji shpesh cënohen nga të drejtat e njeriut dhe çështjet mjedisore. Për të korrigjuar këtë, Flasbarth shpjegon se Ministria gjermane e Bashkëpunimit Ekonomik dhe Zhvillimit ka hartuar një program që përjashton vendet që janë ende të varura nga lëndët djegëse fosile ose ato që vetë kanë nevojë për energji.

Përveç problemit të furnizimit me energji të pastër për të prodhuar hidrogjen, nevojitet edhe shumë ujë. Ndryshimet klimatike kanë përkeqësuar kushtet e thatësirës në shumë pjesë të botës dhe shumë nga partnerët afrikanë të Ministrisë gjermane të Bashkëpunimit Ekonomik dhe Zhvillimit po përballen me shkretëtirëzimin ndërsa Saharaja zgjerohet.

Portet dhe tubacionet

Kur vjen nga jashtë Gjermanisë ose Evropës, hidrogjeni duhet të transportohet. Meqenëse është një gaz i ndezshëm, ai duhet të shndërrohet në një formë më të qëndrueshme dhe më pas të kthehet përsëri në formë të lëngshme. Gjermania planifikon të konvertojë terminalet që aktualisht trajtojnë gazin natyror të lëngshëm për këtë qëllim.

Tubacionet e gazit janë gjithashtu një rrugë e mundshme. NHS po planifikon një ‘rrjet fillestar hidrogjeni’ deri në vitin 2028. Ky rrjet do të përfshijë 4500 kilometra tubacione ekzistuese dhe të reja drejt Evropës. Qëllimi është që “të gjitha qendrat kryesore të prodhimit, importit dhe magazinimit të lidhen me klientët përkatës” deri në vitin 2030.

Tranzicioni i energjisë në ferma

Për ta bërë këtë plan politikisht interesant, politikanët duhet të tregojnë se do të përfitojnë punëtorët gjermanë. Pjesa më e madhe e pjesëve dhe teknologjisë së nevojshme për të ndërtuar një rrjet global të shpërndarjes së hidrogjenit, i cili konsiderohet gjithashtu neutral ndaj klimës, mund të vijnë nga furnizues të mëdhenj gjermanë. Bosch, për shembull, parashikon që rreth 20% e automjeteve të rënda do të kenë nevojë për një qelizë karburanti hidrogjeni deri në vitin 2030. Gjigandi industrial gjerman mund të furnizojë me këtë lloj qelize.

Ky premtim, megjithatë, vjen në një kohë kur teknologjitë e pastra mund të kërcënojnë punësimin. Automjetet elektrike, për shembull, kërkojnë vetëm një të dhjetën e punës së kërkuar për motorët me djegie tradicionale./ DW

Top Channel