Nga fillimet modeste sot gjigand politik, kush është Erdogan që riformoi Turqinë më gjatë se çdo lider tjetër

Pavarësisht se u godit nga një seri krizash, ai përsëri doli në krye në raundin e parë të garës presidenciale të vitit 2023 dhe pritet të ruajë kontrollin e tij në pushtet.

Ai ishte në pozicionin e tij më të cenueshëm për vite me radhë, kundërshtarët e tij ishin të bindur se mund ta mposhtnin.

Kritikët fajësuan politikat e tij ekonomike joortodokse për përkeqësimin e krizës së kostos së jetesës në Turqi.

Dhe për një udhëheqës grindavec që krijoi një rekord krenar në modernizimin dhe zhvillimin e Turqisë, ai u duk i ngadaltë për të reaguar ndaj humbjes së më shumë se 50,000 jetëve në tërmetet e dyfishta në shkurt.

Pasi i mbijetoi një përpjekjeje për grusht shteti në vitin 2016, ai e ktheu presidencën e tij në një rol ekzekutiv gjithnjë e më të fuqishëm dhe goditi kundërshtarët dhe mospajtimin e tij.

Fillimisht si kryeministër nga viti 2003 dhe më pas si president i zgjedhur drejtpërdrejt që nga viti 2014, Rexhep Tajip Erdogan ka përkulur muskujt e Turqisë si një fuqi rajonale, ka mbrojtur kauzat islamike dhe ka qenë i shpejtë për të manovruar opozitën politike.

Edhe pse ai është kreu i një vendi të NATO-s, ai e ka pozicionuar veten si ndërmjetës në luftën e Rusisë në Ukrainë dhe e ka mbajtur Suedinë në pritje në përpjekjen e saj për t’u bashkuar me aleancën mbrojtëse perëndimore. Diplomacia e tij muskulare ka ngacmuar aleatët në Evropë dhe më gjerë.

Ai e ka polarizuar vendin e tij, por presidenti Erdogan është një fitues i dëshmuar i zgjedhjeve. Mbështetësit e tij e quajnë reis – “shef”.

Duke akuzuar kundërshtarët e tij se e trajtojnë elektoratin e Turqisë me përbuzje dhe se nuk i fituan ata, ai deklaroi: “Si 85 milionë ne do të mbrojmë votën tonë, vullnetin dhe të ardhmen tonë”.

I lindur në shkurt 1954, Rexhep Tajip Erdogan u rrit i biri i një roje bregdetare, në bregun e Detit të Zi të Turqisë. Kur ishte 13 vjeç, babai i tij vendosi të transferohej në Stamboll, me shpresën që t’u jepte pesë fëmijëve një edukim më të mirë.

I riu Erdogan shiti simite me limonadë dhe susam për të fituar para shtesë. Ai ndoqi një shkollë islame përpara se të merrte një diplomë në menaxhim nga Universiteti Marmara i Stambollit dhe të luante futboll profesional.

Në vitet 1970 dhe 80, ai ishte aktiv në qarqet islamike, duke iu bashkuar Partisë Pro-Islamike të Mirëqenies së Necmettin Erbakan. Ndërsa partia u rrit në popullaritet në vitet 1990, Erdogan u zgjodh si kandidati i saj për kryetar bashkie të Stambollit në 1994 dhe drejtoi qytetin për katër vitet e ardhshme.

Por mandati i tij mori fund kur u dënua për nxitje të urrejtjes racore për leximin publik të një poezie nacionaliste që përfshinte vargjet: “Xhamitë janë kazermat tona, kupolat janë helmetat tona, minaret bajonetat tona dhe besimtarët ushtarët tanë”.

Pasi kreu katër muaj burg, ai u kthye në politikë. Por partia e tij ishte ndaluar për shkeljen e parimeve strikte laike të shtetit modern turk.

Në gusht 2001, ai themeloi një parti të re me rrënjë islamike me aleatin Abdullah Gul. Në vitin 2002, AKP fitoi shumicën në zgjedhjet parlamentare dhe vitin e ardhshëm zoti Erdogan u emërua kryeministër. Ai mbetet kryetar i AKP-së ose Partisë për Drejtësi dhe Zhvillim edhe sot e kësaj dite.

Nga viti 2003, ai kaloi tre mandate si kryeministër, duke kryesuar një periudhë të rritjes ekonomike të qëndrueshme dhe duke fituar vlerësime ndërkombëtare si reformator. Klasa e mesme u zgjerua dhe miliona u nxorën nga varfëria, pasi zoti Erdogan u dha përparësi projekteve gjigante të infrastrukturës për të modernizuar Turqinë.

Por kritikët paralajmëruan se ai po bëhej gjithnjë e më autokratik.

Deri në vitin 2013, protestuesit dolën në rrugë, pjesërisht për shkak të planeve të qeverisë së tij për të transformuar një park shumë të dashur në qendër të Stambollit, por edhe në një sfidë për një sundim më autoritar.

Top Channel