Sulmet e Izraelit, ministri i Jashtëm Iranian: Një dështim i plotë, nuk shkaktuan asnjë dëm për ne 19/04 22:55
Veprat e Enheduanna-s një poete dhe priftëreshë e njohur në Mesopotami, ndihmuan në krijimin e një sistemi të përbashkët besimesh në të gjithë perandorinë antike.
Ajo ishte autorja e parë e identifikuar në të gjithë historinë, si poetja, princesha dhe priftëresha e Mesopotamisë, Enheduanna. Veprat të cilat i kanë mbijetuar kohës vijojnë të mahnisin të gjithë, edhe pse më parë ishin krejtësisht të panjohura.
Shkrimet e Enheduanna-s janë gdhendur në argjilë, në pllaka balte që mbajnë gjurmët në forma të njohura si kuneiform. Të gjitha krijimet kanë shtyrë shumë historian të gjurmojnë për origjinën e shkrimit, matematikës ekonomisë, bujqësisë dhe shumë fushave të tjera, që po shihnin zhvillim.
Një ndër elementët kryesorë që ka sjellë shkëmbimin e ideve dhe njohurive ka qenë tregtia, e cila lidhte shumë elementë.
Pritet që ekspozita t’i sjellë Enheduanna-s një shikueshmëri më të madhe, për veprat që i kanë mbijetuar kohës.
Një nga objektet në ekspozitë është pllaka e cila tregon dukshëm sakrificën njerëzore, gjë e cila përshtatej edhe me kohën.
Mesopotamia ishte në atë epokë më pak patriarkale se kudo tjetër sepse në atë epokë gratë mund të zotëronin prona. Kjo periudhë, duke filluar rreth vitit 3400 para Krishtit, pa një rritje të madhe në qendrat urbane të Mesopotamisë dhe një zgjerim të vazhdueshëm në prodhimin dhe tregtimin e mallrave në të gjithë vendin dhe rajonin.
Rritja e porosive të biznesit nënkuptonte nevojën për më shumë punëtorë, shumë prej të cilëve ishin gra. Duke shkuar përtej roleve të tyre tradicionale në shtëpi ose duke marrë përsipër detyrat fetare, këto gra morën role në një gamë të gjerë zanatesh, duke përfshirë qeramikën, thurjen, pjekjen, blegtorinë, prodhimin e birrës dhe artizanatin.
Dhe ky është vetëm një shembull në atë që mund të shihet si një shfaqje mode që nxjerr në pah stilet e flokëve dhe veshjeve në ndryshim dhe shpesh të përpunuar të favorizuar nga gratë e Mesopotamisë.
Shumica e statujave i tregojnë gratë të veshura shumë mirë, por janë me këmbë të zbathura dhe duar të shtrënguara për lutje. Në ato vepra tregohet ndërthurja midis të bukurës dhe besimit, në shumë moment të jetës.
Të gjitha gratë mbanin bizhuteri, të cilat i jepnin një shkëlqim madhështor, detaje të cilat shiheshin shumë nga shoqëria.
Top Channel
