Shumica prej nesh kanë përjetuar turbulenca gjatë udhëtimit: kur avioni juaj fluturon nëpër trupa ajri që përplasen duke lëvizur me shpejtësi shumë të ndryshme.
Turbulencat e forta mund të vënë në rrezik edhe fluturuesin më të kalitur dhe t’i bëjnë pesë minutat të duken si një përjetësi. Zakonisht nuk rezulton asgjë më shumë se një udhëtim me ‘gunga’, por në rastet më të këqija mund të shkaktojë dëmtime dhe lëndime.
Sipas Administratës Federale të Aviacionit, në aksidentet jofatale, turbulenca është shkaku kryesor i lëndimeve të stjuardesave dhe pasagjerëve, dhe është një nga llojet më të zakonshme të aksidenteve ajrore sot, sipas Bordit Kombëtar të Sigurisë së Transportit të SHBA-së.
Sipas Qendrës Kombëtare për Kërkime Atmosferike, linjave ajrore amerikane për shkak të lëndimeve, vonesave dhe dëmtimeve iu duhen deri në 500 milionë dollarë në vit. Paul Williams, një profesor i shkencës atmosferike në Universitetin e Reading në Mbretërinë e Bashkuar shprehet se:
“Ekziston një shkallë për të matur se sa e fortë është turbulenca. Ka turbulenca të lehta, që është pak e tendosur në rripin tuaj të sigurimit, por shërbimi i ushqimit mund të vazhdojë dhe ju ndoshta mund të ecni nëpër kabinë, ndoshta me disa vështirësi. Pastaj ka turbulencë të moderuar, një tendosje të caktuar ndaj rripave të sigurimit, çdo gjë që nuk është e siguruar do të hiqet dhe ecja është e vështirë; stjuardesat zakonisht udhëzohen të zënë vendet e tyre. Lloji më i keq është turbulenca e rëndë: kjo është më e fortë se graviteti, kështu që mund t’ju fiksojë në sediljen tuaj dhe nëse nuk e mbani rripin e sigurimit, do të hidheni brenda kabinës. Ky është lloji i turbulencës që shkakton lëndime serioze, është e njohur për thyerjen e kockave, për shembull”.
Rreth 65,000 avionë pësojnë turbulenca të moderuara çdo vit në SHBA, dhe rreth 5,500 përballen me turbulenca të rënda. Megjithatë, këto shifra mund të jenë të destinuara të rriten. Williams beson se ndryshimi i klimës po modifikon turbulencat dhe filloi të studiojë këtë temë në vitin 2013.
“Ne kryem disa simulime kompjuterike dhe zbuluam se turbulencat e rënda mund të dyfishohen ose trefishohen në dekadat e ardhshme”.
Gjetjet, të cilat më vonë u konfirmuan nga vëzhgimet, nxjerrin në pah një lloj turbulence të quajtur “turbulenca e ajrit të pastër”, e cila nuk është e lidhur me asnjë të dhënë vizuale si stuhitë apo retë. Ndryshe nga turbulencat e zakonshme, ajo godet papritur dhe është e vështirë të shmanget. Top Albania Radio shkruan se sipas NTSB, midis 2009 dhe 2018, ekuipazhi i fluturimit nuk kishte asnjë paralajmërim në rreth 28% të aksidenteve të lidhura me turbulencat.
Analiza e Williams parashikon që turbulencat në ajër të pastër do të rriten ndjeshëm në të gjithë globin deri në periudhën 2050-2080, veçanërisht përgjatë rrugëve më të ngarkuara të fluturimit, dhe lloji më i fortë i turbulencave do të rritet më shumë.
Megjithatë, kjo nuk do të thotë se fluturimi do të jetë më pak i sigurt. Williams shpjegon se:
“Aeroplanët nuk do të fillojnë të bien nga qielli, sepse avionët janë ndërtuar me specifikime shumë të larta dhe ata mund të përballojnë turbulencat më të këqija që mund të presin të hasin ndonjëherë, madje edhe në të ardhmen”.
Megjithatë, kohëzgjatja mesatare e turbulencave do të rritet.
“Në mënyrë tipike, në një fluturim transatlantik, mund të presësh 10 minuta turbulenca. Mendoj se në disa dekada kjo mund të rritet në 20 minuta ose në gjysmë ore. Shenja e rripit të sigurimit do të ndizet shumë më tepër, për fat të keq për pasagjerët”.
Mbajtja e rripit të sigurimit të lidhur gjatë gjithë kohës ndërsa jeni ulur është mënyra më e mirë për të minimizuar rrezikun e lëndimit për shkak të turbulencave. Megjithatë, stjuardesat janë më të ekspozuara ndaj këtij rreziku sesa pasagjerët dhe mbajnë afërsisht 80% të të gjitha lëndimeve të lidhura me turbulencat. Sara Nelson, stjuardesa e United me përvojë 26 vjeçare dhe presidente e Shoqata e Stjuarduesve të Fluturimit, një sindikatë që përfaqëson 50,000 stjuardesa në 20 linja ajrore, thotë se:
“Ne kemi më shumë gjasa të lëndohemi sepse jemi duke punuar, duke shtyrë karrocat 300 paund, edhe kur ka një lloj paralajmërimi. Ne kemi stjuardesa të cilat janë hedhur në tavan dhe më pas janë kthyer poshtë disa herë, duke rezultuar në thyerje të gjymtyrëve. Në korridor, me turbulenca të paparalajmëruara, kemi pasur njerëz që kanë humbur gishtat e këmbëve, ose kanë humbur aftësinë për të punuar, ose kanë pësuar lëndime që i mbajti ata jashtë punës për vite të tëra”.
Industria e aviacionit po e merr problemin shumë seriozisht, thotë Nelson, por kalimi në karburant të qëndrueshëm duhet të përshpejtohet për të trajtuar krizën klimatike dhe disa rregullore duhet të ndryshojnë. Për shembull, aftësia e fëmijëve nën dy vjeç për të fluturuar në prehrin e prindërve të tyre.
“Kjo është krejtësisht e pasigurt dhe sindikata jonë ka bërë thirrje për një vend për çdo person në bord. Jo vetëm që një fëmijë mund të hidhet rreth kabinës, por kur ata zbresin në të vërtetë mund të lëndojnë edhe dikë tjetër. Kur lind një fëmijë, nuk mund të dilni nga spitali nëse nuk keni një ndenjëse të instaluar siç duhet. E njëjta gjë standardet duhet të zbatohen për fluturimin”.
NTSB mbajti një takim publik për turbulencat vitin e kaluar, gjatë të cilit ofroi të njëjtin rekomandim, së bashku me rregulla më të rrepta për lidhjen e rripave të sigurimit për pasagjerët dhe stjuardesat kur avioni fluturon në afërsi të stuhive, shumica e lëndimeve ndodhin në këto kushte.
Ai gjithashtu rekomandoi që të përmirësohen sistemet për mbledhjen dhe ndarjen e raporteve të turbullirave, sepse ai informacion nuk po udhëton gjerësisht ose mjaftueshëm në këtë moment.
Ndërsa efektet e ndryshimit të klimës në turbulenca do të duhen shumë vite për t’u bërë të dukshme, Nelson beson se një përkeqësim tashmë ka ndodhur.
“Kjo është sigurisht anekdotike, por nga Uragani Katrina e tutje duket se ka pasur një rritje të aktivitetit të turbulencës, veçanërisht turbulencave që vijnë pa paralajmërim”.
Përvoja e saj më e keqe e turbulencës ndodhi gjatë një fluturimi për në Dallas, i cili përfundimisht u devijua.
“Kur ndodh ndonjë gjë në aeroplan, pasagjerët shikojnë nga ne, për të parë nëse dukemi të shqetësuar. Unë po fluturoja me një mikun tim shumë të mirë, faleminderit, sepse ne ishim shtrënguar me njëri-tjetrin dhe po hidheshim në sediljet tona aq dhunshëm saqë na dukej sikur truri po na përpëlitej. Vazhdoi për një kohë shumë të gjatë, por për fat të mirë u ulëm në tokë. Në mënyrë tipike nuk kam frikë nga turbulencat, sepse është diçka për të cilën ne jemi mësuar në stërvitje dhe ne e dimë se çfarë të bëjmë për të mbrojtur veten. Por është e mundur që të kemi turbulenca kaq të këqija dhe të vazhdojmë për aq kohë sa edhe duke ditur gjithçka. Për këtë, unë dhe shoku im po luteshim dhe më duhet të them se kisha frikë për jetën time”.
Top Channel
