“Mos e humb shpresën”, pas 118 ditësh në spital me COVID më në fund kthehet në shtëpi

71-vjeçari u diagnostikua për herë të parë me COVID-19 më 13 korrik së bashku me gruan e tij.

Pas dy javësh karantinë, ajo u shërua, por ai jo. Vajza e Slater, Kim Cochran, i tha CNN se familja u shqetësua kur motra e saj shkoi të kosiste lëndinën e prindërve të tyre dhe vuri re se ai nuk ndihej mirë.

Familja thirri mjekun e tyre dhe ai sugjeroi që ata të thërrisnin ambulancën sepse Slater gjithashtu vuan nga sëmundja e Parkinsonit dhe artritit Reumatoid.

Mjekët e ndihmës mbërritën dhe kontrolluan Slaterin, por ata zgjodhën të mos e çonin në spital.

Mjekët thanë që ai kishte pak shanse për t’ia dalë. Një ditë tjetër, më 26 korrik, nivelet e oksigjenit të tij ranë, kështu që Cochran tha se familja vendosi ta çonte në dhomën e urgjencës, në Kansas, ku ai u diagnostikua me pneumoni të dyfishtë të shkaktuar nga COVID-19.

“Rreth një javë më vonë, pasi e vendosën në ventilator, ata na thanë se ai ishte pacienti më i sëmurë në spital dhe nuk kishte asgjë tjetër që ata mund të bënin për të atje”, tha Cochran.

Pastaj u rekomandua që ai të shkonte në një spital tjetër në Kansas City, Spitalin St. Luke’s – Plaza, por mjekët i thanë familjes se kishte pak shanse që ai t’ia dilte mbanë përmes transportit.

“Kështu që ne thamë jo, lëre atje ku është, por mjeku ynë i familjes tha: ‘Nëse ata të japin një dritë shprese, dërgojeni. Nëse ai vdes në transport, ky është vullneti i Zotit’, kështu që ne vendosëm ta lejojmë të transportohet”, tha Cochran.

Slater i mbijetoi transportit dhe një ditë më vonë, më 6 gusht, ai u vu në ECMO, një terapi që shton oksigjen në gjak dhe e pompon atë përmes trupit.

“Ata thanë që COVID-19 sapo hyri si një bombë dhe shkatërroi mushkëritë e tij”, tha Cochran. “Dy javë më vonë, sa herë që ata u përpoqën ta hiqnin nga ECMO, ai do të ‘rrëzohej’ menjëherë”.

Pastaj një ditë familja foli me Slater përmes video konferencës dhe e inkurajoi atë të ishte i fortë.

Ata i thanë atij se sa njerëz po luteshin që ai t’ia dilte. Infermierja thirri familjen një orë më vonë për t’i thënë se ata kishin fikur ECMO dhe Slater po merrte frymë dhe bënte gjithçka vetë.

“Çdo ditë ne do të telefononim dhe thjesht do të bëheshim të qëndrueshëm, të qëndrueshëm”, tha Cochran.

Pastaj, Cochran tha që spitali telefonoi dhe i tha nënës së saj se do të duhej të bënte një bisedë me mjekun në fund të javës.

“Kjo na sfidoi plotësisht. Sepse në këtë pikë ata kurrë nuk na çuan në një drejtim ose në një tjetër”, tha Cochran. “Ne gjithmonë e dinim se ai ishte ende kritik…”.

Slater doli negativ në shtator. Disa ditë më vonë, Cochran, motrat e saj dhe nëna e saj shkuan në darkë për të diskutuar për shëndetin e Slater.

“Ne të gjithë kishim vendosur që nuk do të dorëzoheshim. Ne nuk mendonim se ishte koha” tha Cohran.

Javën tjetër, nëna e Cochran telefonoi mjekun. Familja zbuloi se fillimisht kishin për qëllim të diskutonin për të ndërprerë mbështetjen me aparate të Slater.

Mjekët ishin akoma të kujdesshëm për shkak të sëmundjes së tij, por ata e dinin që ai mund të ishte në rregull. Më 18 shtator, Slater më në fund doli negativ në testin për COVID-19, dhe ai filloi të hiqej ngadalë nga të gjitha makineritë. Ai u zhvendos në një institucion rehabilitimi mjekësor, ku do të qëndronte për shtatë javët e ardhshme.

“Vetëm shpresën mos e humb”, tha ai. Pas 96 ditësh, Slater më në fund u hoq nga ventilatori.

“Është thjesht një mrekulli mjekësore”, tha Cochran. “Ai u zhvendos në një objekt tjetër për dy javë dhe ata na thanë se nuk kishte asnjë mënyrë se ai do të ishte në shtëpi para Krishtlindjeve.”

Dhe Slater u largua me karrocë nga spitali të premten, ku familja e tij e priste atë. Slater ndihmoi për të treguar historinë e tij së bashku me vajzën e tij dhe kishte një gjë për të thënë në lidhje me përvojën.

Familja tha se ata janë mirënjohës për të gjithë stafin e spitalit që ndihmuan në kujdesin për babanë e tyre.

“Ne thjesht duam të tregojmë historinë sepse nuk duam që askush të heqë dorë. Thjesht nuk duhet të heqësh dorë”.

Top Channel