Debate në KLP, Tiranës dhe Elbasanit i mungojnë 51 prokurorë
18/07 21:17
23 gushti është dita ndërkombëtare e përkujtimit të viktimave të totaliztarizmit. Kam zgjedhur të sjell një histori.
Historinë e një familjeje të vjetër e me taban të Shkodrës, familjen Repishti. Pinjolle e saj, Ardita, do të na tregojë historinë e xhaxhait dhe babit të saj.
Historitë janë si historia e shumë të mbijetuarve të tjerë të Kampit të Tepelenës. Kanë ne vetvete tmerrin e largimit nga familja. Përpjekjen për mbijetesë, dinjitetin njerëzor të munguar, i cili duhet të triufonte ne kushtet në të cilat njerëzit jetonin dhe në mbyllje ata që patën fatin ta kapercenin Tepelenën, ajo ju mbeti një gjurmë për gjithë jetën.
– Cilat kanë qenë historitë më të trishta që mban mend nga babai yt?
Është stërmundimi i të miturve për t’i mbijetuar çdo dite. Nevoja për t’u ushqyer. Mënyra se si keqtrajtohej e motra, e cila ishte e mitur. Me punë të detyruar, përtej faktit që ishte ne kamp. Apo edhe rastin e femijëve, te cilët ngaqë lejoheshin të luanin me minat e mbatura nga lufta me herët, shpërthenin. Sic ka histori tragjike, të cilat mua me vonë më erdhi dhe radha t’i dokumentoj.
– Xhaxhai juaj ka shkruar nje libër. Më keni thenë qe nuk e njihnit, sepse nga njeri i ftohtë aty ishte tepër emocional.
Pas arratisjes së tij dhe largimit më vonë per ne Shtete e Bashkuara te Amerikës atij i shkon një lajm, sipas të cilit, familja e tij në Shqipëri, që do të thotë vëllai, pra babi im, kishte vdekjr në kampet e internimit. Duke e besuar lajmin për të vërtetë, ndërkohë qe kjo ishte një manovër e Sigurimit të Shtetit, ai shkruan fisa rreshta, të cilat më vonë i quan elegji.
– Ke një thirrje, çfarë duhet të bëjmë për këto familje, një pjesë e të cilave janë ende në harresë.
Është një kohë që shoqëria duhet të perballet me të vertetat e të shkuarës. Pa j përballur me të, është shumë e vështirë që ne të ndërtojmë një të sotme dhe të ardhme të shëndetshme.
Top Channel
