Harresa e At Gjergj Fishtës

Nuk është e vështire të dallosh ne Fishtë një fshat me rreth 700 banorë e që  ngrihet në krah të rrugës nacionale Tiranë-Shkodër, shtëpinë e Patër Gjergjit.

Ndoshta sepse bie shpejt në sy jo thjesht për shkak të pozicionit disi të ngritur, por edhe pamjes rrënqethëse që ofron.

Ne shtepine dy kateshe, veç një pllakate të rastit, autoritetet shteterore nuk kane vene kurre dore.

Çarjet ja kane mbuluar trupin ndersa lageshtira ka thurur harta ne te gjithe brendine e saj. Qetesia duket mbytese, ashtu si lakuriqësia e te gjitha dhomave ku dikur lindi At Gjergj Fishta.

Sokol Ndoka, një prej banorëve të fshatit na tregon: “Asnje njeri s’ka vene dore. Askurrkush ne keto 23 vjet. Çfaredo lloj premtimi eshte bere, por kurrkush s’ka bere gje. Kjo do te bjere fill. Kete dimer po su vu dore bien nga brenda. Ju e pate edhe vete tavani po bie krejt”.

Gjithçka tkuret dhimbshem ne kete banese modeste, por qe fsheh kaq shume vlera pas historise se saj.

Vajzat e shtepise kthehen hera heres ketu, ato jane pasardhese te At Gjergj Fishtes… Edhe ato jane lindur ne kete shtepi, ne kete prag, pas ketyre mureve… edhe pse jane larguar kohe me pare, ato kthehen ketu gjithmone per te prekur e ndjere serisht nga prane kujtimet e shkuara.

“Po sepse pushtetaret vijne ndoshta dhe kerkojne vetem votat, nuk eshte se mendohen shume vertete per vlerat e ketij kombi. Në kohe fushatash premtojne shume dhe te mbajne diçka te pakten. Disa nga premtimet t’i mbajne dhe te shikojne kush jane paresore , kush jane kryesore nga ato premtime qe kane dhene sepse kjo zone i këtë figure te shquar. Gjithkush do të deshironte ta kishte At Gjergj Fishten te tijin. Ne jemi krenare per te, sigurisht qe jemi, por eshte edhe nje komb krenar per te”, thotë Angjelina Gazulli.

Sigurisht, vajza e kane te pamundur te perballojne restaurimin e saj. Kerkojne, trokasin, bejne apel per me shume vemendje jo thjesh pêr një shtepi, por kundrejt nje figure ma vlera per historine e kulturen e kombit shqiptar, nje figure qe citohet pafundesisht edhe nga studiues te huaj.

“Dikur, nuk pati vlerësim nga sistemi komunist, por sot çfarë ka ndryshuar? Sot kanë ndryshuar shumë gjëra me fjalë, por me vepra jo”, thotë Zonja Gazulli.

Ne shtepi ka patur edhe  mjaft sende  të At Gjergj Fishtes, nder te cilat sic tregojne pasardheset e tij, edhe krevati i thjeshte qe tashme nuk eshte me. Dikush e ka grabitur, bashke me atë çfarë kishte ne shtepi.

“Nuk e dimë kush ishte. E gjetëm bosh. Para nja 3-4 muajsh ndodhi. i kishim marrë të gjitha, asgjë nuk kishte mbetur”, tregojnë vajzat.

Ambientet e tjera jane edhe me rrënuara, disa jane rrezuar plotesisht, ndersa te tjerat perdoren per te mbajtur kafshet.

Politikanet kane ardhur ketu aq shpesh sa ka pasur edhe fushata elektorale, me pas kane humbur bashke me fjalen e dhene per investime e rikthim ne muze te kesaj shtepie.
Pas nuk ka mbetur asgje. Veç vizitave boshe qe perseriten vetem nje here ne kater vjet. E po ashtu ka ndodhur edhe me projektet e valvitura me buje nga monumentet e kultures, drejtues te tyre, qe kane folur aq shume e po aq shume kane kundershtuar veteveten.   

“Janë ngritur muzeume, janë bërë rrugë dhe vendosur buste me emrin e tij, por kjo shtëpi ka mbetur një rrënojë. Siç e shihni, nuk eshte vene dore fare. Ka pasur shume premtime nga politikane te ndryshem. Kane ardhur kane bere vizita. Fushata te ndryshme elektorale, jane marre edhe vota nen emrin e figures se Pater Gjergjit, por s’eshte bere asgje. Asgje nuk eshte bere”, thotë një banor i Fishtës.

Banoret, rendisin veprat e shumta te At Gjergj Fishtes, rolin e tij, radhet e realitetin e sjelle permes tyre si nje udhetim ne kohe edhe sot, e jo thjesht ne emrin e fshatit, por edhe ne te vertetat qe duken po aq te prekshme e te pashuara edhe nga kjo harrese e braktisje.

Per te kuptuar te vertetat e djeshme dhe te sotme mjaft te lexosh Gomarin e Babatasit, te shkruar nga Fishta e ne te do te gjesh pjese dritheruese te realitetit ende te pandryshuar shqiptar.
“Ju rrugaca sallahana
vagabonda shakllabana
rricna t`ndyet, mikrobe të kqi
qi të mjerës moj Shqipni
kthelltë hi i keni në mushkni
pa dhimbë gjakun tuj ia pi,
por der kur, bre batakçi!”

Top Channel