
Liderët europianë u mblodhën për foton zyrtare të samitit, por përtej buzëqeshjeve, ndasitë mbeten.
Takimi i konsideruar vendimtar për zgjidhjen e ngërcit të eurozonës, vjen në kohën kur kriza e borxhit, tashmë në vitin e tretë, këtë javë u thellua akoma më shumë.
Qipro dhe Spanja iu bashkuan viktimave të mëhershme të infektimit, Portugalisë dhe Irlandës, gurët e dominosë, të rrëzuar pas Greqisë.
Mbi shpatullat e udhëheqësve europianë rëndon barra e parandalimit të një kolapsi katastrofik të monedhës së përbashkët.
Angela Merkel e ka bërë të qartë në disa raste se nuk do ta pranojë idenë e eurobondeve, duke i mëshuar nevojës për rreptësi më të madhe buxhetore.
Francois Hollande lëshoi në vigjjilje të samitit një tjetër apel për solidaritet, Spanja paralajmëroi se kostot e saj të huamarrjes ishin tepër të larta.
Kjo ishte panorama në prag të nisjes së punimeve, që për hir të së vërtetës, e kanë një moment drite në fund të tunelit: duket se ekziston një mirëkuptim i gjerë mbi masat e reja për stimulimin e rritjes. Shumë shpresa janë varur në këtë samit, por a do të mundet ai të ndryshojë situatën e rënduar të eurozonës? Optimistet thonë se edhe po nuk u morën vendime të medha, të paktën cështjes së borxhit do t’i jepet një drejtim.
“Ky takim është ndoshta më i rëndësishmi që prej themelimit të Bashkimit Europian 60 vjet më parë”, i tha i kreu i Institutit të Financës Ndërkombëtare, Charles Dallara të përditshmes gjermane “Die Zeit”. Gjithshka ka të bëjë me rifitimin e besimit të investitorëve për periudhën afat-gjatë. Druhem vetëm se nuk do të dalin me zgjidhje gjithëpërfshirëse”, shtoi ai.
Ky është samiti i 19-të i këtij lloji që prej 2010-ës, dhe ashtu si disa të tjerë përpara tij, është mbiquajtur “babai i të gjithë takimeve”, apo shansi i fundit për monedhën e përbashkët 10 vjecare.
Mes zgjidhjeve afat-shkurtra që do të diskutohen në tryezë, është pakti ambicioz i stimulimit të rritjes përmes injektimit të 130 miliardë eurove në ekonomitë e cala të eurozonës me një nivel rekord papunësie prej 11 përqind.
Në terma afat-gjatë, do të kërkohet krijimi i një “road-map”-i drejt një unioni më të rreptë ekonomik e monetar përgjatë dekadës në vazhdim, hapi i parë për krjimin e një bashkimi bankar, i cili mund të finalizohet nga fundi i vitit.
Me të gjitha gjasat kjo do të kënaqë Angela Merkel dhe apelet e saj “për më shumë Europe, jo më pak”. Nën presionin e partnerëve të katërshes se të medhenjve të BE-së, Frances, Italisë, Gjermanisë e Spanjës, kancelarja paralajmëroi se nuk do të ketë zgjidhje të shpejta, zgjidhje të lehta e as formula magjike për krizën e eurozonës.
Vizita e saj në Paris u pa si përpjekje për të ngushtuar hendekun mes dy ekonomive më të mëdha të kontinentit të vjetër, ndërsa shumë ekspertë mendojnë se pa një pakt madhor mes tyre, rrezikohet katastrofa.
Top Channel