Anisa Hysa, flet e mbijetuara

Dy ditë pasi ndodhi aksidenti ju jeni kthyer në shtëpi. Cfarë ndjetë pas gjithë asaj që kaluat?

Kthimi në shtëpi ishte gjëja më e rëndësishme për mua. Në Vlorë ndihesha keq sepse ai qytet më mbante afër aksidentit dhe kur u largova prej andej më dukej sikur u largova edhe nga tragjedia dhe tmerri që përjetova. Në shtëpi u ndjeva më ngrohtë dhe më pranë jetës.

Si jeni ndjerë gjatë kësaj jave që lamë pas?

Më vuan shpirti për shoqet, por e kam përballuar mirë dhe jam treguar e fortë. Është një mrekulli që unë jam gjallë dhe dua të jetoj sa më mirë jetën sepse është shumë e vlefshme.

Shumë nga vajzat nuk e dinë ende se çfarë ka ndodhur me shoqet e tyre, ndërsa ti e ke mësuar shumë shpejt këtë gjë.

Unë isha në gjendje më të mirë se të tjerat dhe mbeta e fundit në Himarë. Shoqet e mia u dërguan me urgjencë në spital ndërsa unë e kuptova menjëherë se si ishte gjendja. Nata e parë ka qenë shumë e vështirë për mua sepse nuk e dija se kush kishte humbur jetën.
Gjithsesi pak e nga pak po e kaloj dhe mendoj se Zoti më ka falur një jetë të dytë.

Cilat ishin fjalët e para që shkëmbeve me të fejuarin pas aksidentit?

Vetëm falenderoja Zotin për jetën që më fali dhe i thashë që duhet ta shfrytëzoj atë në maksimum së bashku me të dhe të afërmit e mi.

Ëndrra jote më e madhe?

Të gëzoj jetën.

Top Channel