Iteneraret e dijes

Ai jep mesim ne fshatin Moisit ne Tirane. Jeton ne lagjen nr.1 dhe ka 10 vite qe kryen kete rrugetim. Qyteti eshte zgjuar ne nje shi te rrembyeshem, por kjo nuk e pengon mesuesin te ngjise me hap te shpejte kodren. Atij i duhet te kape oren e pare te mesimit. “Po mbushen rreth 42 vjet qe jap mesim.

Kam dhene ne te gjitha ciklet dhe e kam ndjere veten krenar pasi edhe shkollen 7 vjecare e kam mbaruar po ne kete fshat. Eshte kenaqesi sepse te gjithe prinderit qe kujdesen per keta nxenes, kane qene dikur nxenesit e mi”, shprehet Skenderi. Minutat kalojne dhe koha nuk pret. Fshati ku mesuesi jep mesim ndodhet 50 kilometra larg Tiranes, ne kembet e pasme te Malit te Dajtit.

Ne oren 7.00 mesuesi duhet te jete ne “Kinostudio”. Mesues Skenderi nuk eshte i vetmi qe udheton kaq larg. Ashtu si ai, neper fshatra punon nje armate e tere punonjesish. Teresisht te padukshem, keta njerez te mengjesit, punetore te palodhur dhe modeste te dijes, i gjen shpesh teksa presin automjetet e rastit me te cilat mberrijne ne zonat e largeta ku i kane caktuar.

 Eshte ora per t’u nisur. Te gjithe jane neper vendet e tyre. Tani fillon edhe pjesa me e veshtire e udhetimit. Per te cuar udhetaret ne destinacionin ku ata do te ndalojne, automjetit i duhet te pershkroje nje rruge te gjate te mbushur plot me peripecira, ashtu sikurse eshte edhe vete jeta e ketyre njerezve. Rruga qe gjarperon ne malin e Dajtit eshte e lodhshme.

Amortizimi e shton edhe me shume vuajtjen e pasagjereve. Ndalesa e pare eshte ne Qafe-Priske. Debora ka mbuluar gjithcka. Mesuesit dhe pasagjeret e tjere duket se jane mesuar. Deri ne kthesen e fundit qe te con ne fshatin Moisit, duhen te pakten edhe 20 minuta udhetim. Moti vazhdon me kapricot e tij. Afer motorpompave ne fshatin Qafmolle, automjeti ndalet te marre nje grup nxenesish. Ata jane nxenes ne shkollen e fshatit dhe ashtu si mesuesi i tyre udhetojne cdo dite me kilometra te tere per te qene korrekt ne mesim.

“Une ne fakt kam vite qe e bej kete rruge. Kete sakrifice e bej pe nxenesit, por prape nuk e ndjej veten te lodhur”, thekson mesuesi. Me ne fund, stacioni ku mesuesi do te ndaloje duket ne horizont. Pas nje 1 ore e 20 minutash udhetimi neper hone, gjithsesi, ky nuk eshte fundi i udhetimit. Mesues Skenderit i duhet te ece edhe 20 minuta te tjera, per te mberritur ne shkolle. Ne kete fshat, ku peizazhi eshte mbreselenes, mungesa me e madhe jane pikerisht njerezit. Shume prej tyre e kane braktisur ate. Gjate rruges, mesuesit i bashkohen edhe dy kolege te tij.

Myslym Sida dhe Mimoza Balla jane mesues ne shkollen “Xhemal Koci”, ne fshatin Moisit. Edhe ata udhetojne nga Tirana per te dhene mesim ne kete shkolle. Shkolla e fshatit Moisit eshte nje nga me te vjetrat e zones.  Ndonese numri i nxenesve ka rene si pasoje e migrimit te brendshem, ajo ruan ende traditen e mire qe ka krijuar nder vite. Mesues Skenderi eshte rast unikal ne mesimedhenie. Ai i ka kryer te gjitha vitet e karrieres ne te njejten shkolle. “Ne fakt shkolla pa pasur shume nxenes. Me vjen keq qe sot kemi kaq pak nxenes por une kam besm se shkolla do vazhdoje te ruaje traditen”, pohon ai.

Pas 2 oresh te lodhshme udhetim me ne fund kemi mberritur. Mesuesit dhe nxenesit jane gati te nisin nje dite te re mesimi. Tani edhe moti po tregohet zemergjere. Ndoshta si nje shperblim per sakrificen qe keta njerez bejne per te qene prane vatres se dijes  

Top Channel