Analiza/ Ilir Demalia: Petro Marko, monumenti i lënë në harresë i një kombi që ka humbur busullën morale
Nga Lorenc Vangjeli
Ka qenë një nga sfidat më spektakolare të politikës shqiptare. Mes dy njerëzve më të fuqishëm të Tiranës zyrtare. Njëri kryeministër në mandatin e dytë, tjetri paraardhës i tij, në mandatin e dytë në opozitë. Njëri gjuhë brisk, tjetri gjuhë shpatë. Në mes të tyre qëndronte një kandidat për kryeministër, që priste të bëhej i tillë duke u ngjitur mbi shpatullat e njërit dhe mbas shpinës së tjetrit.
I pari ishte Edi Rama që foli dhe hodhi dorezën e sfidës.
I dyti ishte Sali Berisha që u justifikua dhe nuk e injoroi dot sfidën.
I treti ishte Lulzim Basha që fitonte vetëm nëse humbte njëkohësisht Rama e Berisha.
“Tani kam unë një pyetje të drejtpërdrejtë për ty, Sali! Ti e kapërcen dot Oqeanin me dash?”.
Berisha u përgjigj se ishte tërhequr nga politika aktive. Se i kishte ndërprerë të gjitha udhëtimet zyrtare, se nuk udhëton më, ngaqë nuk përfaqësonte asnjë parti politike.
“Marr ftesa çdo dy muaj,por nuk dua vetë!”.
Sfida solemne ishte hapur nën vështrimet e hutuara të dhjetra deputetëve që merrnin pjesë në atë seancë parlamentare në shkurt 2019. Shumica dërmuese e tyre kishte biletë për atë shfaqje, por nuk kuptonte tekstin, ishte dëshmitare e dramës, por nuk kishte lidhje me thelbin e saj. Në të majtë të sallës e qeshura brohoriste me e sigurt për liderin e saj, në të djathtë ngushëlloheshin se në mos Saliu, Luli dinte not e anglisht mjaftueshëm për të kaluar oqeanin Atlantik.
Plot gjashtë vjet e nëntë muaj më pas sfida pati fituesin e saj të papritur. Një fitues që kaloi humbje pas humbjeje në zgjedhje të përgjithshme e lokale në Tiranë, bashkë me Non Gratën në Uashington, me një triumf të vetëm mbi Lulin e tij e me një cfilitje ciklike me drejtësinë.
Hakmarrja është gjithmonë e pranishme në menutë ballkanase. Tanimë, i zgjedhur zëvendëspresident i CDI-së, një grupim politik partish nga pothuaj gjitha bota, Berisha bëri fjalë për fjalë e fiks siç e sfiduan me fjalë në Kuvendin e Shqipërisë në shkurt 2019: “…e kapërcen dot oqeanin?”. “Po, e kaloj!”. Atë që nuk e bënë miliona dollarët e lobimeve, shpresave për një biletë për në Neë York, lutjet e përgjërimet morale e financiare, e bëri ftesa për në Brazil.
Sali Berisha e kapërceu oqeanin. Madje edhe shkoi në Amerikë. Por njëlloj si Kolombi dikur që kërkonte Indinë dhe zbuloi Amerikën, Doktori nuk shkoi në Amerikën e Veriut, por në Amerikën Latine.
Gjashtë vjet e nëntë muaj më pas, Rama humbi, por është kryeministër. Berisha fitoi edhe pse e di që herët a vonë, me përjashtime të rralla vaji, do të dëgjojë të këndohet si himn në oborrin e partisë së tij, motivi i këngës së hershme:
Morëm armët të luftojmë,
Për PD e për atdhe,
Ku ta dinim ne të mjerët,
Se armiku ish’ me ne!
Top Channel