Vendimi për konstituimin e Kuvendit, Kurti “ul tonet”: Gjithmonë i kemi respektuar aktgjykimet e Kushtetueses! 18/08 15:55
“Ne nuk do të shkojmë më tej se katër rajonet.” Vitin e kaluar në pranverë, gjatë një videokonference me Ministrinë e Punëve të Jashtme, Vladimir Putin tha se Rusia do të ndalonte pretendimet e saj mbi territoret që tashmë ishin aneksuar në Federatë përmes referendumeve që u mbajtën në shtator të 2022.
Por në atë rast, ai shtoi një detaj tjetër të rëndësishëm. Presidenti dukej se refuzonte me forcë mundësinë e një “ngrirjeje” të konfliktit në Ukrainë.
Lista e pretendimeve
Tani më në fund e dimë se çfarë kërkon Moska për të ndalur luftime dhe për të arritur paqen. Në përmbledhje të shkurtër, bëhet fjalë për tërheqjen e Ukrainës nga Luganski dhe Donetski, dy rajonet që përbëjnë Donbassin, duke përfshirë edhe zonat që nuk janë ende të pushtuara nga Ushtria ruse, me njohjen e kufijve përgjatë vijës aktuale të frontit në Zaporizhzhia dhe Kherson si kundërvlerë. Këto janë pretendime lehtësisht të lexueshme.
Çështja bëhet më komplekse me kërkesat që nuk bazohen në të dhëna gjeografike: një “angazhim” për të mos sulmuar territore të tjera ukrainase ose vende të tjera; njohja e gjuhës ruse si një nga gjuhët zyrtare në Ukrainë; liria fetare për Kishën Ortodokse Ruse; njohja e Krimesë, e pushtuar që nga 2014, dhe përfundimisht heqja e sanksioneve të vendosura nga Shtetet e Bashkuara, Bashkimi Evropian dhe vende të tjera.
Lëshimi më i madh që Rusia mund të vendosë në tryezë do të ishte miratimi i kërkesës ukrainase për “garanci sigurie” që pasqyrojnë ato të Nenit 5 të NATO-s, pa e futur Kievin në Aleancën Atlantike. Për të shmangur rrezikun, duket se Kremlini ka kërkuar që kjo lloj mbrojtjeje të ofrohet jo vetëm nga SHBA dhe vendet evropiane, por edhe nga shtete të tjera, përfshirë Kinën.
Pikërisht sepse disa letra janë vendosur në tryezë, është legjitime të pyesim se çfarë dëshiron vërtet Rusia dhe cilat janë qëllimet e saj të vërteta.
Ka një qëllim që pas samitit në Alaskë duket edhe më i qartë, një lloj “elefanti në dhomë”. Putin dëshiron të rikthehet të ketë liri të plotë veprimi ndërkombëtar pa paguar detyrime të mëtejshme për luftën në Ukrainë.
Në këtë kuptim, mund të ketë një bazë të vërtetë për spekulimin e përhapur njëzëri nga kanalet Telegram që trajtojnë pëshpëritjet dhe thirrjet nga dhomat e Kremlinit.
Presidenti rus i kishte vendosur Trump një kusht të ri për përfundimin e një marrëveshjeje paqeje me Kievin: tërheqjen e të gjitha akuzave që shërbejnë si bazë për urdhrat e arrestimit nga Gjykata Penale Ndërkombëtare në Hagë.
Sipas këtyre burimeve të brendshme të pretenduara, Putin kishte shpjeguar se kjo pengesë e ndalon madje edhe të shkojë në disa vende mike, për shembull në Afrikën e Jugut ose Brazil.
Armiku i madh
Lajmi i vërtetë mbi mundësitë e koncesioneve ruse është ai që zbuloi dje Steve Witkoff. Sipas të dërguarit të Trump, Kremlini mund të “legjitimojë ligjërisht” angazhimin për të mos sulmuar vendet evropiane, ndoshta duke futur këtë klauzolë madje edhe në Kushtetutë.
Por duket e vështirë që Rusia të pranojë një kusht të tillë. Vetë Putin gjithmonë ka thënë se “është një absurditet”. Së fundmi, ai foli për këtë në Forumin Ekonomik të Shën Petersburgut: “Legjenda se Rusia do të sulmonte vendet e NATO-s është një gënjeshtër e pabesueshme. Një delirim i vërtetë në të cilin nuk besojnë as ata që e thonë.”
Sigurisht, Moska synon një “ndryshim regjimi” në Kiev. Kjo mbetet një çështje e hapur. Gjatë konferencës për shtyp në Anchorage, pas deklaratës se shpresonte që Ukraina dhe Europa nuk do të përpiqeshin të bënin të dështuara negociatat “me provokime dhe intrigë”, Putin i hodhi mënjanë disa shënime. Ndoshta preferoi të mos thellohej. Por Zelensky është armiku i tij i madh, njeriu që e ka sfiduar hapur. Është e vështirë që kjo çështje të mbetet pa përgjigje.
Akt i besimit
Në krahasim me fjalimin programatik të mbajtur më 14 qershor 2024, gjatë të cilit ai formuloi “një propozim tjetër të qartë dhe të vërtetë për paqe”, presidenti rus nuk ka ndryshuar ose dhënë shumë. E ashtuquajtura denazifikim mbetet një koncept i paqartë dhe në princip, ndërsa çështja e demilitarizimit do të kthehet gjatë bisedimeve, me përpjekjen për të përcaktuar saktësisht sasinë dhe kategoritë e armëve që Kievi mund të mbajë.
Megjithëse sot ai përmend këtë mundësi, pika mbi të cilën Moska vështirë se mund të bjerë dakord është pranimi i trupave evropiane.
Sepse qëllimi i madh përfundimtar mbetet një Ukrainë “e neutralizuar dhe jashtë blloqeve”, siç tha Putin më 14 qershor. Në këmbim të të gjithave këtyre, ekziston premtimi për të qenë i mirë dhe për të respektuar kufijtë e rinj. Për t’ia besuar këtë, pa një angazhim kushtetues, kërkohet shumë besim. Pas 24 shkurtit 2022, thuajse një akt besimi.
Top Channel
