
Gazetari amerikan Marc Caputo shpërndau në rrjetet sociale mbrëmë një komunikim të tij me një zyrtar të DASH-it, sipas të cilit një udhëtim i kryetarit të PD-së, Sali Berisha, në SHBA nuk është i ndaluar plotësisht në raste specifike.
Në fakt, një person i shpallur nga Departamenti i Shtetit – për shembull sipas nenit 7031(c) për korrupsion ose sipas sanksioneve Global Magnitsky – në parim nuk lejohet të hyjë në territorin e Shteteve të Bashkuara.
Por ligjet në fuqi në SHBA bëjnë përjashtime për disa raste që kanë lidhje me interesat kombëtare të vendit; vizitat në OKB si dhe raste të veçanta të imunitetit diplomatik ose ligjor.
Sekretari i Shtetit mund të japë një përjashtim rast pas rasti, nëse vlerësohet se ndihmon interesat kombëtare të SHBA-së. Këto përjashtime janë jashtëzakonisht të rralla dhe zakonisht lidhen me bashkëpunim inteligjence, negociata diplomatike ose çështje të ngutshme sigurie.
Në të njëjtën kohë, nëse udhëtimi është për punë zyrtare në OKB në Nju Jork, dhe personi është pjesë e një delegacioni, SHBA është e detyruar nga Marrëveshja e Selisë së OKB-së ta lejojë hyrjen, përveç rasteve me shqetësim të rëndë sigurie. Kjo nuk do të thotë lëvizje e lirë në të gjithë SHBA-në, por vetëm brenda Nju Jorkut.
Gjithashtu, në raste shumë të rralla, nëse personi ka ose i jepet një pozicion diplomatik me imunitet (p.sh., ambasador i akredituar), ky status mund të krijojë një mbrojtje të përkohshme — por kjo është nën vëzhgim të rreptë dhe shpesh e diskutueshme politikisht.
Precedentët e mëparshëm
Ali Abdullah Saleh (ish-president i Jemenit)
Shpallur nga SHBA si i korruptuar dhe nën sanksione të OKB-së.
U lejua të udhëtonte në SHBA në vitin 2012 për trajtim mjekësor.
Kjo u bë pas një vendimi të posaçëm në nivel të lartë, me arsyetimin se ndihmonte tranzicionin politik në Jemen, një prioritet amerikan në atë kohë.
Mahmoud Ahmadinejad (ish-president i Iranit)
Edhe pse Irani është nën sanksione të gjera dhe Ahmadinejad ka qenë nën kufizime të ashpra, ai ka marrë vizë për të marrë pjesë në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së në Nju Jork, në disa raste.
Kjo bazohet në Marrëveshjen e Selisë së OKB-së, që SHBA duhet t’u japë hyrje liderëve të huaj që marrin pjesë në punimet e OKB-së.
Hun Sen (ish-kryeministër i Kamboxhias)
Disa anëtarë të familjes së tij janë sanksionuar nga SHBA për korrupsion dhe abuzime me të drejtat e njeriut, por ai vetë ka udhëtuar më parë në SHBA për samite rajonale.
Deri më tani, nuk është shpallur personalisht “non grata”, por ky është një shembull se edhe nëse figura të afërta janë të sanksionuara, përjashtime janë bërë për arsye diplomatike.
Udhëtimi i disa zyrtarëve të sanksionuar rusë në OKB
Pas aneksimit të Krimesë dhe sanksioneve të vitit 2014, disa zyrtarë rusë të sanksionuar nga SHBA janë lejuar të udhëtojnë në Nju Jork për ngjarje në OKB, megjithëse me lëvizje të kufizuar dhe vetëm për punimet zyrtare.
SHBA ka refuzuar disa kërkesa të tjera, por disa herë ka lejuar hyrjen për të mos shkelur marrëveshjet ndërkombëtare.
Shembuj të tjerë:
Omar al-Bashir (Ish-president i Sudanit)
I kërkuar nga Gjykata Penale Ndërkombëtare për krime kundër njerëzimit, dhe i sanksionuar nga SHBA.
Në vitin 2006 dhe më pas në 2013, ai kërkoi vizë për të marrë pjesë në Asamblenë e OKB-së. SHBA nuk e dha vizën, por rasti ilustron tensionin mes detyrimit ligjor për të lejuar hyrjen për OKB dhe sanksioneve politike.
Në raste të tjera, persona nën sanksione më të buta janë lejuar për të shmangur krizë diplomatike.
Nicolás Maduro (President i Venezuelës)
I sanksionuar personalisht nga SHBA për shtypje të demokracisë dhe korrupsion.
Megjithatë, disa ministra të tij kanë udhëtuar në SHBA në vitet e fundit, përfshirë për bisedime me zyrtarë amerikanë në mënyrë joformale (p.sh., për çështje të energjisë pas pushtimit rus të Ukrainës).
Këto përfshijnë marrëveshje të heshtura dhe lëshime taktike, jo amnisti të sanksioneve.
Qasim al-Araji (Ish-ministër i Brendshëm i Irakut)
I lidhur me milicitë pro-iraniane dhe nën shqyrtim për përfshirje në akte të dhunshme.
U lejua të udhëtonte në SHBA për bisedime të sigurisë, në një moment kritik për koalicionin kundër ISIS-it.
Rasti tregon se interesi strategjik i SHBA-së mund të mbizotërojë ndaj shqetësimeve të mëparshme.
Shembuj nga Irani: Ministri i Jashtëm Mohammad Javad Zarif
I sanksionuar në 2019 nga SHBA për përfaqësimin e regjimit iranian.
Gjithsesi, mori vizë për të ardhur në Asamblenë e OKB-së në Nju Jork.
Ishte nën regjim të kufizuar lëvizjeje, vetëm disa rrugë midis selisë së OKB-së dhe hotelit të tij.
Delegacione nga Kuba (pas shpalljes së embargos)
Edhe pse zyrtarë të lartë kubanë kanë qenë shpesh subjekt i ndalimeve apo kufizimeve të vizave, kanë udhëtuar për takime diplomatike dhe Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së.
Top Channel