“Në anë të rrugëve kishte vrarë njerëz”/ Sportistja ukrainase tregon vështirësitë përpara Lojërave Olimpike: Përballë luftës, vdekjes dhe shkatërrimit

Pavarësisht se po stërvitet intensivisht për garën që e pret, mundësja është shprehur për CNN se mendjen e ka tek lufta që po zhvillohet në Ukrainë.

Mes mijëra viktimave civile dhe ndërsa lufta po vazhdon, ukrainasit si Kolyadenko që konkurrojnë në Lojërat Olimpike të Parisit përballen me një sfidë ekzistenciale po aq sa edhe atletike.

25-vjeçarja nuk është e panjohur për kërkesat fizike të stërvitjes, por për Olimpiadën e parë që nga pushtimi i plotë i Ukrainës nga Rusia në vitin 2022, fituesja dikur e medaljes së bronztë po përmirëson lojën e saj mendore në pritje të ndeshjes kundër ruse. atletët.

“Unë e konsideroj si misionin tim t’i pengoj ata të ngjiten në podium. Nëse i tregoj emocionet e mia, i demonstroj ato, do të më pengojë të fitoj … por, sigurisht, nuk do të ketë shtrëngime duarsh”, tha ajo.

Rusët dhe bjellorusët do të marrin pjesë në lojëra si atletë individualë neutralë dhe kjo do të thotë se atletët ukrainas mund të përfundojnë përballë tyre. Për Kolyadenkon, shtrëngimi i duarve me atletët rusë dhe bjellorusë është i ndaluar.

“Ushtria ruse shkatërroi banesën time, ushtria ruse po shkatërron jetën time, jetën e familjes sime dhe të gjithë vendit, si mund t’i trajtoj ata? Sigurisht, negativisht. Nuk dua që rusët të marrin pjesë fare në konkurs. Kjo është e papranueshme”, tha ajo.

Kur Rusia nisi pushtimin e saj në shkallë të plotë të Ukrainës në vitin 2022, Kolyadenko ishte në palestër në Kiev, ku ajo tani po stërvitet për Lojërat e Parisit.

“Atë ditë ne duhej të fluturonim për në Turqi për një konkurs, por në orën 4 të mëngjesit u zgjuam duke dëgjuar shpërthime. Sigurisht, isha plotësisht i hutuar dhe nuk dija çfarë të bëja. Por më pas mblodha mendimet, i paketova gjërat dhe shkova te Irpin… Në atë kohë, nuk e kuptoja se çfarë kishte ndodhur”, tha sportistja teksa kujtoi momentin kur forcat ruse hynë në territoret qytetit.

Fshati ku po qëndronte Kolyadenko dhe familja e saj, ishte nën granatime të vazhdueshme. Familja u zhvendos në bodrum. Një ditë, kur Kolyadenko shkoi lart për të marrë gjërat e saj, thotë ajo, mundësi pa nga dritarja e saj se trupat ruse po zbrisnin me shkallë nga një helikopter.

Kolyadenko nuk ishte i vetmi që përjetoi një situatë të tillë kërcënuese për jetën. Kryetrajneri i ekipit të mundjes për femra, Volodymyr Evonov, u ndesh gjithashtu me trupat ruse në bazën afër Kievit.

Pothuajse menjëherë, ai u nis për në familjen e tij në Kherson, edhe pse tashmë kishte informacione se autokolona me mjete të rënda ruse po shkonin drejt qytetit nga Krimea e aneksuar.

“Udhëtuam për të takuar luftën. Nuk kishim zgjidhje. Rrugës, ne pamë ushtrinë tonë duke hapur llogore. Na thanë të mos shkonim atje. Ne shkuam gjithsesi. Sepse familjet tona ishin atje”, tha Evonov për CNN teksa kujtonte ato ditët e para të pushtimit.

Një javë më vonë, rusët hynë në Kherson. Banorët vendas i rezistuan atyre, dolën në rrugë me postera dhe flamuj për të ndaluar tanket ruse dhe organizuan mitingje pro-ukrainase në sheshin qendror të qytetit derisa filloi represioni kundër aktivistëve.

Atletët kishin formën e tyre të protestës – vazhduan të stërviteshin.

“Ne stërviteshim rregullisht dhe prisnim që ushtria jonë të na lironte. Një muaj kaloi në këtë pritje. Po bëhej gjithnjë e më e vështirë. U mblodhëm me trajnerët tanë, morëm disa nga atletët dhe familjet tona dhe në mes të prillit (2022) shfrytëzuam dritaren e mundësive dhe arritëm të largoheshim”, shtoi Evonov./ CNN