Konferenca në Paris: Rezistenca iraniane ka fuqinë për të sjellë ndryshime demokratike në Iran

Presidentja e zgjedhur e NCRI, znj. Maryam Rajavi dhe një numër politikanësh të shquar evropianë, duke përfshirë Guy Verhofstadt, eurodeputet dhe kryeministër i Belgjikës (1999-2008), Frederic Reinfeldt, kryeministër i Suedisë (2006-2014), John Bercow, Kryetar i Dhomës së Përbashkët të Mbretërisë së Bashkuar (2009 -2019); dhe Franco Frattini, Ministër i Punëve të Jashtme të Italisë (2002-2004 dhe 2008-2011) dhe Komisioneri Evropian për Drejtësi, Liri dhe Siguri (2004-2008), morën pjesë dhe iu drejtuan Konferencës.

Në fjalimin e saj kryesor, zonja Rajavi përshkroi gjendjen e përmbysjes së regjimit klerikal dhe tha: “Kjo situatë është para së gjithash për shkak të vendosmërisë së popullit iranian për një ndryshim thelbësor. Regjimi nuk ka zgjidhje për të frenuar kryengritjet, por vetëm përmes shtypjes.” Duke iu referuar rrënjëve të thella të Rezistencës Iraniane në zemrën e shoqërisë iraniane dhe mbështetjes së saj ndaj një lëvizje të të rinjve rebelë dhe luftëtarë, si dhe rolit të saj në luftën kundër ekstremizmit nën flamurin e Islamit, ajo nënvizoi se kjo rezistencë ka fuqinë për të sjellë ndryshime demokratike në Iran.

Duke kujtuar përvojën e dështuar të Perëndimit në mbështetjen e diktaturës së Shahut deri në muajt e fundit të sundimit të tij, ajo theksoi nevojën për një politikë korrekte dhe të përgjegjshme nga komuniteti ndërkombëtar, veçanërisht perëndimi, për të qëndruar pranë popullit iranian dhe për të njohur luftën e tij për përmbysjen e regjimit. Kjo është e drejtë e patjetërsueshme e popullit iranian. Në një pjesë tjetër të fjalës së saj, zonja Rajavi përsëriti se regjimi iranian me krijimin e bombës atomike dëshiron të gjejë një rrugëdalje nga kriza aktuale, e cila ka vënë në rrezik ekzistencën e tij.

Projektet bërthamore të regjimit janë tërësisht kundër interesave kombëtare të popullit iranian. Negocimi me një regjim që nuk respekton asnjë rregull apo ligj i jep vetëm kohë. Komuniteti ndërkombëtar duhet të rivendosë gjashtë rezolutat e Këshillit të Sigurimit të OKB-së mbi projektet bërthamore të regjimit iranian. Ai duhet të ndalojë plotësisht pasurimin e uraniumit të regjimit dhe të mbyllë qendrat bërthamore të regjimit. Inspektimet e pakushtëzuara janë të domosdoshme për të parandaluar aksesin e regjimit në një bombë atomike.

Në fjalët e tij, z. Verhofstadt vuri në dyshim pandëshkueshmërinë që gëzonte regjimi.

“Kriza e mosndëshkimit në Iran arriti kulmin në qershor kur Raisi u emërua president i regjimit. Ai është një nga autorët kryesorë të vrasjes masive në vitin 1988 të më shumë se 30 mijë të burgosurve politikë. Në vend që të gjykohet për krime kundër njerëzimit, ai po zë postin e presidencës. Kjo tregon se mosndëshkimi mbizotëron në Iran. Arkitektët dhe autorët e gjenocideve duhet të sillen gjithmonë para drejtësisë,” tha ai, duke shtuar, “Në vend që të heshtim, duhet të vendosim shqetësimet tona për shkeljet e të drejtave të njeriut në vendin kryesor. Një politikë e fortë duhet të lidhet gjithashtu me marrëveshjen bërthamore me Iranin. Bisedimet me Iranin nuk duhet të jenë tymi për të mos trajtuar kushtet e të drejtave të njeriut në Iran.

Çdo marrëveshje duhet të përfshijë një kapitull mbi të drejtat e njeriut dhe sundimin e ligjit në Iran”. Z. Bercow theksoi: “Unë mbështes thirrjen tuaj për një republikë laike dhe demokratike dhe mbështes planin prej dhjetë pikash të zonjës Rajavi për një Iran të lirë. Masakra e vitit 1988 duhet hetuar. Ebrahim Raisi duhet të ndiqet penalisht për krime kundër njerëzimit”.

“Ai është një turp,” shtoi z. Bercow, duke vënë në dukje se “demokracitë duhet të pranojnë se ka një ndryshim kyç midis trajtimit të demokracive të tjera dhe marrëdhënieve me vendet e tjera, regjimet e të cilave janë jodemokratike. Qasja pajtuese nuk ka dhënë asnjë rezultat. Kjo është pika për t’i dërguar regjimit një mesazh të qartë se nëse ata nuk e pezullojnë programin e tyre bërthamor, sanksionet e OKB-së do të riaplikohen.” Duke shprehur mbështetjen e tij për protestat e popullit iranian, ai shtoi: “Jo Shahut, jo diktaturës fetare, jo teokracisë, po demokracisë”.

Në fjalën e tij, z. Reinfeldt tha, “Raisi nuk është në mbështetje të popullit iranian. Ai u zgjodh midis disa burrave për të mbajtur kontrollin e regjimit. Situata në Iran është veçanërisht shqetësuese. Ekziston një kombinim shumë i rrezikshëm. Ai bashkon autoritarizmin dhe diktaturën fetare. Në emër të Islamit, ata thonë se është e drejtë të urrejmë njëri-tjetrin dhe të vrasim njerëz.” Ai shtoi, “Ne kemi nevojë që Evropa të bashkohet dhe të ngrihet për vlerat dhe të zmbrapset kundër rregullave autoritare, duke përfshirë mullahët në Iran.

Ata janë një kërcënim për botën duke keqpërdorur Islamin, duke kërkuar armë bërthamore dhe duke destabilizuar rajonin.” Duke iu bashkuar konferencës me video, z. Frattini tha: “Çfarë duhet të bëjmë me këtë tirani, këtë regjim të tmerrshëm që abuzon me të drejtat elementare, të panegociueshme, që vret mijëra e mijëra? Disa njerëz thonë se ka dallime midis reformistëve dhe konservatorëve.

Kjo nuk eshte e vertete. Unë kam qenë pjesë e negociatave mbi programin bërthamor të Iranit në vitin 2003, gjatë të ashtuquajturës qeveri reformiste Khatami. Ata njerëz nuk ishin të ndryshëm nga ata që janë sot në detyrë. Ata donin të merrnin garanci për të pasur dorë të lirë për të kryer abuzime kundër popullit të tyre. Ata janë të njëjtë.” Ai shtoi, “Një argument tjetër është se ne duhet të heqim sanksionet sepse sanksionet po prekin njerëzit e pafajshëm. Kjo nuk është aspak e vërtetë.

Në fakt, sa më shumë para të kenë, aq më shumë do të shpenzojnë për programin e tij bërthamor dhe jo për përmirësimin e cilësisë së jetës në Iran. Unë mbështes idenë e një politike më të rreptë ndaj regjimit në lidhje me sanksionet.

Ne duhet të dimë çdo dollar të shpenzuar për përmirësimin dhe forcimin e aparatit bërthamor dhe ushtarak kundër popullit, rritjen e kapacitetit bërthamor për të frikësuar dhe dominuar jo vetëm popullin e Iranit, por edhe rajonin kundër vendeve të Lindjes së Mesme, dhe duke kontribuar shumë në destabilizimi i Lindjes së Mesme”. Në këtë konferencë dëshmuan një grup viktimash të krimeve të regjimit klerikal, mes të cilëve zonja Zohreh Shafaei, një ish e burgosur politike, prindërit, dy vëllezërit dhe një motër e së cilës u ekzekutuan, zonja Safora Sadidi, babai i së cilës u ekzekutua gjatë masakrës së vitit 1988 dhe xhaxhai i saj në masakrën e vitit 2013 në Ashraf. Znj. Azadeh Alemi, të cilës i janë ekzekutuar dy xhaxhallarët dhe gruaja e një xhaxhai dhe nëna e saj është burgosur për shumë vite. Ajo ishte në burg me nënën e saj si fëmijë.

Top Channel