Drama jonë e vogël

Zyrtarët e lartë po shpurthin. Ndërgjegjja është zgjuar nga gjumi, pasi përkundjet ndërkombëtare në funksion të paqes në rajon tashmë janë ndalur. E këta tanët me inercion po e përkundin djepin, e popullin po e qesin në gjumë. Mundësisht deri pas zgjedhjeve.

Tema e sotme ka të bëjë me taktikën e qeverisë. Edhe fushatën.

Kështu, një ngjarje dramatike ndodhi këto ditë në sheshin qendror të kryeqytetit. Sheshet, përndryshe, janë bërë mediume ku ke publik më shumë se në disa media tonat të printuara. Ulesh me pi një kafe në publik edhe len pazarin e ditës. Sikur në kazino. Kështu, lokalet edhe qeveria del se e kanë të njëjtin biznes – Me t’i marrë paret prej xhepi. Kur është për me marrë qeveria i merr shumicës, pra është qeveri e shumicës, e kur jep, është e pakicës. U jep veç të vetëve.

Por të kthehemi te ngjarja e të lëmë pak anash lokalet, të cilat edhe ashtu paguajnë rentë astronomike, për dallim prej qeverisë, e cila krejt infrastrukturën e shfrytëzon gratis. Qoftë për nevoja personale, partiake e nganjëherë edhe shtetërore. E ditëve të fundit edhe për fushatë. Prapë nga xhepi ynë.

Nejse, dy punëtorë arsimi, burrë dhe grua, me xhepat plot vrima, po ecnin këto ditë sheshit kryesor. Burri, papritmas, i mallëngjyer me skenën, nxori një 50-she dhe deshi me ia lëshue në dorë një lypëseje të vogël, e cila nuk po i shqitej çiftit akademik. Një pesëdhjetëcentëshe, kuptohet. Gruaja e alarmuar e kapi për dore pa //////////trohë takti. Jo more burrë, i tha, se e kemi për pazaret e ditës! Pesëdhjetë cent është gati një bukë! Lypësja e vogël u largua e  dëshpëruar, derisa mësuesja dha prova se nuk kishte sens për politikë.

Çka mendoni ju, të dashur lexues, me kë u zemërua lypësja e vogël e bashkë me të edhe gjysma e sheshit që po e përfliste këtë dramë sociale? Me mësuesin, apo me mësuesen? Me mësuesen, pra!

Pas kësaj, ata vazhduan të ecnin ndërsa mësuesja po fliste për gjendjen e mjerë të buxhetit të tyre familjar, i cili nuk i përballon dot kërkesat e familjarëve e lëre më të gjithë lypësve të sheshit. Lypësit, po thoshte ajo, kanë një sistem efektiv koordinimi. Analiza e saj i kalonte nivelet e analitikës në Ministrinë e Brendshme. Nëse i jep njërit 50 cent, po thoshte ajo, të jesh i sigurt se shumë shpejt do të bëhet radhë deri te selia e qeverisë. Është biznes! Kështu e kupton se tashmë ka filluar fushata elektorale.

Por, mësuesja e kuptoi për herë të parë se sa e thjeshtë ishte taktika qeveritare me rritjen e pagave dhe benefitet e tjera, të cilat kohëve të fundit po i shpërndan me të madhe dhe në mënyrë selektive. Për votuesit e vet potencialë, kuptohet. Po i shpërndan “poshtë e përpjetë” si do të thoshte baca Adem. Qeveria e lëshon dorën të japë “lëmosha” nga buxheti, pra nga paratë tona, e opozita nuk e lë. Krejt zemërimi bie mbi opozitën, natyrisht. Populli i cili mezi e lidh muajin me muaj, zemërohet me opozitën.

“Por”, si do të thoshte Kryeministri, kjo qeveri, ka kontribuar shumë në zhdukjen e varfërisë. E ka zhdukë krejtësisht! S’ka më të varfër! Lëmoshëkërkuesit nuk janë të tillë. Prandaj e ka zgjeruar shumë shtresën e lypësve. E ka ba profesion. Biznes, i cili nuk paguan tatim. Edhe ata janë votues. Edhe ata janë Kosovë!

Për herë të parë gjatë kësaj qeverisjeje, njerëz të varfër të kontrollojnë kontejnerët para banesave pa u fshehur fare, pra me identitet të plotë. Pra, është profesion i ndershëm. Qeveria ia ka kthyer dinjitetin lypësisë dhe mbledhjes së plehrave nëpër kontejnerë. E tjerët, të cilët nuk janë në këtë nivel social, janë falënderues të qeverisë për këtë. Qeveria e ka krijue pikën referuese. Nuk mbledh në kontejner? Mirë i ke punët.

Pra, të kthehemi te taktika dhe fushata qeveritare. Hidhërimi i atyre punonjësve të cilëve nuk u rriten rrogat, bie mbi opozitën. Duhen menaxhuar fondet me nikoqirllëk, thotë opozita. Ndërkohë që Fondi i Privatizimeve ka filluar të shpenzohet. Kur bëhet tollovi askush nuk i mban dot financat. Kur të gjithë të marrin nga pak, edhe luani në mënyrë legjitime e merr pjesën e vet. E kemi shitë vendin, ka për të gjithë. Një miliard.

Pra, fushata ka filluar. Fushata partiake, e cila bëhet me fonde të qeverisë. E opozita thotë me zërin e arsyes: jo mos i falni paratë e dedikuara për zhvillim! Po kujt i duhet zhvillimi, i cili mund të zgjasë shumë, mbase një dekadë apo dy, kur njerëzit i duan paratë tani. Për bukë! Mos jep, thotë mësuesja! Mos jep thotë opozita! E qeveria premton.

Çuditërisht, qytetarët janë pak më të relaksuar kohëve të fundit. Ngjan me një lojë tipike dashurie, e cila synon që orgazmën me e mbërrit diku kah qershori. Ju dua të gjithëve, na shpalli dashuri Kryeministri ynë, në një emision me emrin “Oksigjen”! U gëzuam të gjithë. Morëm frymë thellë. Sepse kishim frikë se nuk na don. Na shkoi mendja se paratë po i shpërndan për motive të tjera. Të dyshimta. Por, pastaj thamë me vete: jo, jo!

Në prag të fushatës, ai nuk ka mendime të këqija as për kundërshtarët.  Pastaj edhe komisioni i “Nobel”-it e besa edhe ai i Hagës, i përcjellin deklaratat e tyre me vëmendje. Ai na do! I do edhe paratë publike! Për me i pasë paratë tona, i duhet njëfarë aprovimi, sado formal. Prandaj jep, premton. Ha bukë në mensë të studentëve. Me paratë e buxhetit, ai po bën veç fushatë, ende pa filluar fushata. Ai është … !

Pra, e ka çelë zemrën. Zemrën e vet e xhepat e shtetit. Krejt çka ka në xhepat e cektë të shtetit, e ka ndërmend me e shpërnda falas. As dhjetë përqindëshi i zakonshëm për çdo tender, nuk po na kërkohet. Falë është o njerëz. Rrogat 25%, edhe benefite të tjera. Studentë, mos paguani! Veteranë, mos paguani! Krejt çka të doni u jep kjo qeveri, veç edhe për një mandat.

Veç me KEK (KED-s) s’po guxon me u krue! S’po guxon me thanë mos pagueni dhe askush nuk po e kupton pse? Mos e prishni idilën! Mos e përmendni korrupsionin! Është veç fillimi i fushatës…!

Gazeta ‘Shqip’

Top Channel