Opozita e “Facebook”-ut apo opozita e Bashkisë?!

“Facebook”-u ka qenë një improvizim mediatik i Berishës, që vjen nga një kohë kur ai kishte në fakt të gjithë vëmendjen publike pas vetes. Pra, para zgjedhjeve. Sot, kur nuk i kanë mbetur më shirita inaugurimesh për të prerë, kur qeveria mblidhet rrallë e formalisht, kur Parlamenti është i shpërndarë dhe kur asgjë s’është më si më parë për shkak të 23 qershorit, Doktori duket se ka zbuluar sharmin e fshehur të komunikimit përmes një ekrani dhe një tastiere. Pilulat e tij të përditshme kritike për fitimtarët e majtë kanë filluar të jenë gjahu i preferuar i pasditeve për redaksitë e gazetave dhe televizioneve. Duke përdorur të njëjtën platformë që adoleshentët e përdorin për qëllime shumë më pak serioze, ish-kryetari po i jep formë asaj që mund të quhet “Opozita e ‘Facebook’-ut”. Një linjë e ashpër dhe sulmuese, pikë për pikë e ngjashme me qëndrimin historik të Berishës ndaj kundërshtarëve politikë. Nuk është e vështirë të kuptohet që është ky komunikim i përditshëm që rrezaton agresivitet dhe polemikë edhe në qëndrimet zyrtare të PD-së, përfshirë ato të kryetarit të ri dhe të zëdhënësve të ndryshëm të partisë.

Gjithsesi jo gjithçka përçohet pa kosto dhe humbje rrugës. Për një arsye shumë të thjeshtë. Vetë Lulzim Basha ka një stof krejt tjetër nga Sali Berisha. Është e lexueshme për së largu se ai dëshiron t’i ngjajë me çdo kusht atij, por ja që karizma politike nuk është si gripi. Ajo nuk është ngjitëse. Dhe këtu, në këtë thyerje të fortë, në këtë distancë të madhe karakteresh, temperamentesh, nuhatjeje dhe instinkti, nis edhe drama që duket se do ta shoqërojë Lulzim Bashën në pjesën e mbetur të udhëtimit të tij në majën e PD-së, i cili do të jetë i gjatë, sepse rrugëtimi sapo ka nisur.

Duket qartë se Basha do të donte të ishte agresiv, do të donte të kishte hije të rëndë, të fliste vrazhdë dhe të merrte nëpër gojë cilindo që do t’i dilte përpara. Por ja që s’e bën dot.

Përtej faktit sesa e mirë apo e keqe mund t’u duket shumë vetave, ai do të donte të kishte të gjitha ato që ka sot Berisha, por që i mungojnë atij vetë. Dhe nga përpjekja për të kopjuar me letër kopjativi paraardhësin e tij, kryetari i ri rrezikon të krijojë një hibrid të dështuar, në vend të një profili origjinal. Edhe në këto orë, kur atij i ka rënë barra e kreut të PD-së, opozita e Lulzim Bashës, që për lehtësi dallimi mund ta quanim edhe si “Opozita e Bashkisë”, është më e butë, më e holluar me ujë, se ajo e Berishës nga rrjetet sociale.

Lulzim Basha është një produkt personal i Sali Berishës. Por ai s’ka pse të jetë një zgjatim i tij. Kritikët dhe ata që e nënvleftësojnë formatin politik të kreut të bashkisë dhe të partisë, thonë se një Bashë origjinal dhe i pavarur nga hija dhe influenca e Berishës, është thjesht një mundësi teorike, por jo praktike. Pasi pa Berishën, thjesht nuk do të kishim sot një Lulzim Bashë, politikan të rangut të lartë.

E megjithatë, ashtu siç edhe dy pika uji janë të ndryshme mes tyre, edhe Berisha e Basha s’mund të jenë e njëjta gjë. Sado që të vendosura mbi një shasi të njëjtë politike, Opozita e Bashkisë dhe Opozita e “Facebook”-ut janë dy gjëra të ndryshme. Jo për ndonjë diferencë të kërkuar të dy liderëve respektivë, apo për ndonjë dëshirë të njërit për të qenë i ndryshëm nga tjetri, por për një pamundësi objektive për të klonuar nga e para në vitin 2013, një karrierë politike, si ajo e njeriut më të fuqishëm të 22 vjetëve të fundit.

Ky dualizëm është në fakt dilema e madhe e PD-së në prag të sezonit politik, në të cilin do e shohë veten pakicë parlamentare. Cila do të fitojë? Opozita e Bashkisë, një lidership i dobët dhe i munguar, një drejtim “në distancë”, që flet me fraza të thata dhe klishe boshe? Apo Opozita e “Facebook”-ut, të cilën e njohin mirë të gjithë shqiptarët, pasi e kanë pasur në ekranet e televizioneve çdo ditë të Perëndisë, në tetë vjetët e fundit? Shtatori do të tregojë sesa kryetari formal Lulzim Basha do të mund t’i japë formën e mandatit të tij Partisë Demokratike, përballë vullnetit të afishuar të Sali Berishës për të vazhduar rolin e violinës së parë, edhe nga pozita e “anëtarit të thjeshtë”.

Top Channel