Ne rubriken “Shqiperia tjeter”, kamera e Top Channel ka udhetuar ne fshatin Urake. Nje komunitet qe ka lidhur jeten, shkollen dhe punen me uren e munguar prej vitesh.
Ironikisht megjithese e kane kerkuar nga te gjitha qeverite, ura gjendet vetem ne emrin e fshatit Urake dhe ne deshirat e ketij komuniteti te izoluar, qe ne deshperim e siper kercenon te vetmen hakmarrje te qyteteruar ndaj qeverive, ate te votes. Duke kaluar ne kete ure qe lidh fshatin Urake te rrethit te Matit me rrugen kryesore, kane humbur jeten 10 persona.
E megjithate ende akush nuk eshte kujdesur per t’i ofruar kesaj zone nje investim te denje qe do te sherbeje mbi te gjitha qe bilanci i viktimave te mos behet edhe me tragjik. Cdo dite prej me shume se nje dekade ne kete ure pasarele detyrohen te kalojne disa qindra banore te cilet shpresojne te mos kene fatin e bashkefshatareve te tyre qe kane humbur jeten. Emri i fshatit, duket se lidhet edhe me uren. Te gjithe banoret e fshatit kush me shume e kush me pak kane asistuar ne momente tragjike kur kjo ure ka bere kurban femije, gra e te moshuar.
Ata tregojne se dimri eshte periudha me e veshtire pasi niveli i ujit takon ne derrasat e kalbura duke u kthyer ne nje kurth vdekjeprures per te gjithe. Ura e kalbur eshte e vetmja lidhez mes Urakes dhe qyteterimit qe duket aq afer por edhe aq larg, ne mes qendron vdekja, qe mund te vije ne cdo cast, ashtu papritur e pa kursyer askend.
“Kush hipen aty eshte i rrezikuar. Une jam 75 vjec dhe jam i detyruar te kaloj disa here me shkop duke me mbajtur njeri prej dore“, shprehet nje i moshuar, banor i zones. Edhe pse ka paguar me jete njerezish, askush nuk ka kthyer syte nga Uraka e varfer. “Te gjithe banoret e fshatit nuk kane tjeter rrugedalje, vetem kete ure. Ketu kalojne nga te gjitha rrethet. Kjo eshte rruge e pandeprere dite e nate”, shprehet nje tjeter banor. Diku ne nje cep duken dy kembe ure qe qendrojne si relike te paprekura, si per te treguar se qytetrimi ekziston por per shkak te shtetareve ai nuk ka zbritur ende ne kete fshat.
Banoret te tregojne se 3 vjet me pare nisi ndertimi i nje ure por gjithcka mbeti tek keto themele. Pas ngritjes te tyre askush nuk u kujtua me te perfundonte uren. Ne kembim te harreses banoret bashkjetojne me vdekjen. Ura eshte kthyer edhe ne shkakun qe femijet te braktisin shkollen. Prinderit te japin nje pergjigje te prere. Ne zgjedhjen e pamundur mes jetes dhe shkolles ata jane te qarte; me mire nje femije analfabet sesa i vdekur. “Femijet e kane lene shkollen per shkak te ures, nuk kalojne, as une nuk shkoj dot ne krahun tjeter pa me shoqeruar njeri”, thote nje prind.
Edhe pse ne dy procese zgjedhore ne 2005-en dhe 2007-en, disa qindra banore te Urakes bojkotuan zgjedhjet, askush nuk ktheu koken nga ta duke i braktisur me shperfillje ne meshire te fatit. “Tani ne vitin 2009 ne duhet te kishim kaluar ne kete ure dhe i kemi premtuar asaj qeverie qe do ta beje uren t’i japim 100 % te votave”, pohon nje i moshuar. Per banoret, liqeni i Ulzes eshte shnderruar ne nje pike kufitare qe i mban te izoluar ata ne kete ishull te harruar ku bujqesia dhe peshkimi jane te vetmet mundesi per te fituar mbijetesen.
Banoret e Urakes nuk duan t’ja dine per partite, as per flamujte, e as per ngjyrat e tyre edhe ne 28 Qershor ata kane vendosur te bojkotojne zgjedhjet si nje pergjigje e politikes qe i ka hedhur tutje e i shtyn perdite duke perdhosur 10 viktima, e duke shperfillur qindra jete te tjera. Ata nuk kerkojne shume, por vetem pakez vemendje, qe dora e qyteterimit te zbrese edhe tek ta per t’i shpetuar nga ura e vdekjes.
Top Channel
