Campanópolis, fshati mesjetar me materiale të ricikluara

Toka e blerë prej tij në vitin 1976 për përmbushjen e vizionit të tij, ndodhet në bashkimin e dy rrjedhave ujore dhe kufizohet me një ambient të ruajtur ekologjik. Megjithatë, vendi i gjelbër u prish shumë shpejt, kur një agjenci shtetërore ia shpronësoi pronën për ta përdorur si një vendgrumbullim plehrash, apo landfill.

E megjithëse beteja shumëvjeçare ligjore e Campanës për të rifituar pronësinë përfundoi me sukses, tashmë prona e tij përmbante tonelata të tëra mbeturinash të groposura aty. Duke qenë se toka nuk ishte më premtuese për t’u shfrytëzuar si kullota për kafshët, siç ishte edhe plani i tij origjinal, pronari mbeti sërish i palëkundur në ambiciet e tij arkitekturale.

Pasi e niveloi tokën dhe hoqi tutje dy milionë metër kub mbeturina, më në fund nisi edhe ndërtimi në vitin 1980 i asaj që do të bëhej fshati magjepsës mesjetar i Campanopolisit. Ai është një fshat i vogël i kompletuar tërësisht, i ndërtuar mbi një stil të larmishëm që të nxit të bësh krahasime me filmin e Tim Burton. Ndërtesat janë kryesisht të ngritura falë pajisjeve të rikuperuara nga prishja e ndërtesave të tjera dhe të ricikluara.

Përgjatë procesit të ndërtimit, Campana ndoqi një numër të pafundëm ankandesh për të blerë dyer, gardhe, porta dhe kolona, sikurse edhe detaje zbukuruese si një karrige antike berberësh, një ashensor të vjetër, si dhe rreth 100 makina shkrimi. Një pjesë e rëndësishme e fshatit është bërë nga materialet e grumbulluara nga ndërprerjet e linjave hekurudhore.

E gjithë puna e tij është dizenjuar dhe drejtuar nga një person, i cili nuk kishte njohuri arkitekturore, por që thjesht hartoi një plan fillestar dhe më pas e pasuroi atë me evolimin e gjërave. Veç fshatit mesjetar, Campana mbolli më shumë se 100 mijë pemë dhe plantacione të tjera. Në total, fshati zë gati 20 hektarë, nga 200 hektarët e pronës së tij. Në këtë “skenë të improvizuar” përfshihen burime ujore, ura, një liqen artificial me kalata, një kishë për fshatin, një mulli me erë, rrugë me kalldrëm, një muze druri dhe një shtëpi skorjesh, sikurse edhe ndërtesa të tjera, kulla, pasazhe dhe libra sekretë për t’u eksploruar.

E ndërsa i thanë në vitin 1976 se i kishin mbetur edhe 5 vite për të jetuar, Campana mbijetoi për afro 24 vite, kohë gjatë së cilës ai punoi pa përtim në projektin e tij të Campanopolisit. Kur ai ndërroi jetë, zhvillimet e mëtejshme të kësaj prone u ndalën. Djemtë e tij tashmë e mirëmbajnë vendin, por planet shtesë të ëndërruara prej milionerit të kthyer në ideator të një fshati mesjetar mbetën të papërfunduara.

FOTO GALERI

1/9

Top Channel